We zitten samen op het bankje in de tuin.
Puck en ik.
Dat doen we vaker.
's Avonds.
Vrouw vindt dat "lief".
Maar als we gaan vechten, val ik eraf.
Ik laat het daarom maar.
We luisteren naar een fladderaar die fluit.
Puck rekt zich uit en draait zich om.
Hij kijkt naar binnen door het raam.
Dat is een voordeel van het bankje.
Je laat Vrouw makkelijk weten dat je naar binnen wil.
De deur gaat open en Puck verdwijnt.
"Pim kom jij niet?"
Vrouw wacht in de deuropening.
Maar ik blijf nog even lekker zitten.
Het echte schemeren begint nu pas.
