Gisteren een dropje geproefd.
Salmiak smaak.
Uitgespuugd.
Meestal is het wel lekker wat ik uit de zakjes in de tas van Vrouw haal.
Kaas van een boterham.
Koekje.
Een keer een Fisherman’s Friend.
Dat was niet voor herhaling vatbaar.
Je moet je in dit huis zelf behelpen.
De voerbakjes staan er wel, maar echt lekkere zaken zijn elders te vinden.
In de kast.
In de etensbak van Vrouw.
In de tuin.
En in de voerbak van mijn bange broertje Puck lijkt het eten ook lekkerder.
Als er boodschappen zijn gedaan, help ik graag met uitpakken.
Ik volg waar de echt lekkere dingen naar toe gaan op de voet.
Er gaat vooral veel de ijskast in.
Als ik op de vuilnisbak naast de ijskast sta, kan ik goed zien wat er allemaal in past.
Trouwens in de vuilnisbak zelf, zit ook nog wel een en ander.
Kortom: dit huis zit vol met eten.
Het is alleen niet altijd even simpel om het te vangen.
Daarom vind ik dat ik een extra compliment verdien als het me toch lukt.
Weet je wel hoe lastig het is om de vuilnisbak om te gooien?
Of in de ijskast te springen?
Of een tas open te maken?
Standjes en salmiak zijn mijn beloning.
En het verkeerde merk kattensnoepjes.
Het is waar.
Echte geniën worden nooit gewaardeerd.
Pimmetje