Ik lig graag achter een gordijn.
Dat hangt samen met mijn bescheiden aard.
En mijn toneelnaam natuurlijk.
Als ik even van het toneel af ben, is het gordijn dicht.
Ik haal het zelf wel op, als ik weer in beeld wil.
Nu is het Pauze.
Wacht even.
Vrouw doet eten in de bakjes.
En baby-Pim staat alles op eten.
Ik moet ..eh..waar zit het gat..eh…oh…
“Puck pas op die plant!”
Oeps.
Wat een klap!
Eh….
Even onder het bed.
Daar is het ook donker.
Zoals ik al zei.
Grote creatieve geesten worden niet altijd begrepen.
Dat geldt ook voor mij.
Doek!