Zat gisteren een beetje in een potje te wroeten.
Het was een wit porseleinen potje dat op het aanrecht stond.
Het dekseltje was er af.
Ik mag eigenlijk niet op het aanrecht.
Maar het waren dropjes.
Althans, dat riep Vrouw.
“Pim: blijf van die dropjes af.”
Ik had er al eentje geproefd.
Die was niet zo de moeite waard.
Maar als Vrouw roept, is het zaak even door te wroeten.
Wie weet zit er nog wat anders in het potje.
“Pim als ik moet opstaan…”
Ja?
Dan gaat Puck daar liggen.
Hij is dol op de bank.
Daarom blijft Vrouw ook meestal zitten.
Hééé, onderin zitten weer anderen.
Zouden die ook…?
“PIMM!”
Oh, ze staat toch op.
Gauw maken dat ik weg kom.
Ze is boos als ze opstaat.
Je moet niet altijd.
Tot de bodem van het potje gaan.
Pimmetje