Er wordt te veel met mij getut.
Dat ik een rose neusje heb en soms wat onhandig ben, betekent niet dat ik niks durf.
Laatst was er bezoek.
Een aardige tante met snoepreepjes.
Ze mocht er een opdelen tussen Pim en mij.
‘Die van Puck moet in stukjes’, hoor je dan.
Hoezo?
Wie vraagt daar om?
Die schrokop van een Pim kotst negen van de tien keer een te groot stuk weer uit.
Het komt omdat hij altijd over het hek gaat.
Ik spring naast het wasbakje.
Dat maakt Pimmetje echter geen held.
Gisteren was ik het zat.
Ik dacht, ik zal jullie eens leren.
In één grote zwaaisprong stond ik boven op het hek.
‘Pim kom naar beneden’, gilde Vrouw.
Maar baby-Pim stond in de keuken alle bakjes leeg te eten.
Daar kwam Vrouw ook achter.
Toen schrok ze pas echt.
‘Puck ben jij dat?’
Yep.
Easy as cake.
Dat je het maar weet.
Ik had al 100 x halverwege China kunnen zijn.
…………….
Als ik wist hoe ik weer naar beneden kwam.
