Foutje!

Het is lente.
Overal fladdert en vliegt het om ons heen.
Er was een vogel aan het rommelen aan de andere kant van de heg.
Ik kom niet over dat hek heen, maar ik had een goed gat gevonden.
Daardoor kon ik kijken en alles prima volgen.
Het was harstikke spannend.
Mijn staart kon ik er niet van stil houden.
Puck loerde over mijn rug mee.
Die mocht er niet bij, ik had de fladderaar als eerste gezien.
Stel dat hij verkeerd fladderde, dan was IK degene die hem zou vangen.
En ja…de takken bewogen…
Er sprong iets op een tak…
Pang!
Die had ik, jongen!
Tanden erin, klauwen…
Zat ik in de hand van Vrouw.
Die moest zo nodig meekijken.
Nou vraag ik je.
Wie heeft DAAR nu behoefte aan?
Hooguit die fladderende kip aan de andere kant van de heg.
Want die was meteen weg.
Niet meer teruggezien.
Vrouw trouwens ook niet.
Prutmiddag.