Vanmorgen gek gedaan.
Hard gerend door het huis, de tuin, het kattenmeubel op en af, door de gangen heen en weer in de flat, dwars door het douchegordijn heen en op de kast in de slaapkamer.
Allemaal in 1,5 minuut.
Bange broer Puck kroop in de tuin onder een struik: die heeft een nest op het oog.
Dat had ik allang gezien, was ik al langs heen gerend, gigan-tische sprong op de tuintafel, tjonge, wat kan ik dat goed.
Vrouw loopt ’s morgens wat voorzichtig door het huis.
“Doe even rustig Pim”.
Waarom?
Ik begin een nieuwe sprint; in wasbakje, uit wasbakje, naar de witte kast, beetje uitgeleden over de keukenvloer, daar was het nat, langs de bloemenvaas, oh nee, die viel om, en eindig bovenop de vensterbank.
Wat doet Vrouw?
Die pakt haar tas en jas en gaat weg.
“Lief zijn Pim”.
Lief?
Lief?
Wat ga jij dan doen?
ZIE je niet wat ik allemaal kan?
“Ik moet geld voor je brokjes verdienen”.
Hoezo?
Zo lekker zijn die ook niet.
Ah joh, ik vang wel een muis.
Of een merel.
Ik spring nog een keer boven op een blazende Puck.
Dan slaat de voordeur dicht.
En de verveling toe.