We zijn met twee mannen in huis.
Twee is meer dan één, dus mijn bange broer Puck en ik zijn de baas.
Om de een of andere reden werkt dat niet zo.
Okay, dan uit ik mijn man-zijn wel in de buitenwereld.
Enorrum leuke poes leren kennen.
Slank en rank, lief karakter.
Leuk tiepje.
Ze liep regelmatig langs ons hek.
Gisteren was ik weer even buiten de tuin.
Fijne avond, heerlijk door de tuinen van de buren lopen dwalen.
Daardoor had ik niet in de gaten dat het leuke tiepje intussen in mijn tuin liep te dwalen.
Ik zag het pas toen ik in de perk voor MIJN tuin zat.
Eh…dat..eh…kan dus niet.
Ik was heel boos.
En heb haar strak aangekeken.
Ze keek hooghartig terug.
Gaf Vrouw een kopje (ja, die liep ook weer rond) en een knuffeltje.
Zeg…ho…wacht…eens..even…dat is ook mijn …
Girlpower van de bovenste plank.
Maar ik hield stand.
Heb overtuigend geblazen.
En toen poes eindelijk uit mijn tuin was, ben ik er heel hard in gerend.
Vrouw sloot daarna het poortje.
“Je bent ook niet echt een held, hè Pim”, zei ze.
Held?
Held?
Ik was galant!
En dat wordt veel te weinig gewaardeerd.
Pimmetje