Het besluit is gevallen.
Mijn stoute baby broer Pim was gisteren gedurende twee uur verdwenen.
Hij is gezien in het park, op de weg en bij de sneltram in de buurt.
Vrouw was in alle staten.
Het lukte mij ook niet meer om haar te kalmeren.
Nu gaat de boom, die hij gebruikt om over het hek te klimmen, weg.
Het is prachtige boom vol met rose bloemen in de winter.
En, nog belangrijker, vol met vogels.
Ik baal als een stekker en heb nog eens met Pimmetje gepraat.
Het kan hem niets schelen, zegt-ie.
Hij is het dit blog en het Nederlandse volk verschuldigd te blijven ontsnappen.
Want anders is er niets meer om over te schrijven.
Dat heb je wel meer met kleine mannen.
Ze denken dat ze heel groot zijn.
Puck
