Koud is het!
We gaan wel naar buiten, hoor.
Maar Puck kan zijn drolletjes niet begraven.
En het is koud aan je kont als je gaat zitten.
Verder ben ik uitgegleden over de bovenkant van het hek.
Dus ik ga nu weer door de coniferen heen.
Alleen kan ik het gat niet meer vinden.
Het is beter als Vrouw het poortje gewoon open laat staan.
Maar dat gebeurt niet.
“Nee Pim, jij gaat over het ijs in de sloot lopen en dat wil ik niet.”
Er hangt nu wel eten in de bomen.
Voor de fladderaars.
Een, met een rood borstje, komt steeds langs.
Vrouw geeft hem veel te veel aandacht.
“Wat een mooi vogeltje!”
Daarom gaan Puck en ik hem vangen.
Voor Vrouw.
Dat vindt ze vast prachtig.
Wat moeten we anders?
Als we geen gat zien?
Pimmetje
