Ochtend

“Ik ruik de lente”, zeg ik tegen Puck.
Het is half 8 in de ochtend en we zitten buiten.
Puck gaat meteen onder een boom zitten.
Hij heeft een ochtendhumeur.
Wil alleen kwijnend bij Vrouw op bed liggen.
Of ergens onder een struik suffen.
Ik houd met een oog Vrouw in de gaten.
De bakjes waren nog leeg vanmorgen.
Meneer Merel hipt langs.
Die speelt met zijn leven.
Als ik even beweeg, vliegt ie weg.
Ik sta op en geef een bang op de achterdeur.
Hij gaat open.
“Ja, ja,”, moppert Vrouw.
“Ik kan niet alles tegelijk.”
Het eten in de bakjes is niet lekker.
Puck lust het wel.
Als Vrouw weggaat, slaapt hij alweer op haar bed.
Ik kijk hoopvol naar de lege kartonnen doos.
Soms spelen we daar nog even mee.
Maar Vrouw gaat naar Werk.
Ze heeft geen tijd.
Alleen blijf ik achter in de stille kamer.
Toch wordt het lente.