Pim de eekhoorn

Vanmiddag ging er iets mis.
Ik klim regelmatig in een boom.
Dan kan ik over het hek heen naar Vrouw kijken.
En naar Puck, die onder de tuintafel ligt
Vrouw kan niet over het hek en Puck wilde niet.
Ik klom weer naar beneden en zag ineens een bal die voor mijn poten rolde.
Bal?
Had Vrouw die gegooid?
Nee, dus.
Hij was van een hond!
Een drukke, bruine, springerige, grote hond.
Buiten MIJN hek.
Hij stond ineens naast me.
“Haaaaaaaaaaaaaaaai, wie ben jij?” vroeg hij vrolijk.
Ik maakte dat ik weg kwam.
Hij achter me aan.
Met die stomme bal in zijn bek.
“Kom nou speeeeeeeeelen!”
Ik snel de tuin in.
Hond bleef bij het poortje.
 “Ach, wat een leukerd,” zei Vrouw.
Die spoort ook niet.
“Pim, je lijkt wel een eekhoorn.”
Jaja, geestig doen over mijn staart.
Maar zelf geen hond durven wegjagen.
Hond is weg gegaan.
Met de bal.
Daarna ben ik maar een beetje in de tuin gebleven.
Iemand moet toch op Vrouw en Puck letten.
En dat is Pim de eekhoorn.