Siem

Buurtsiamees Siem was weg.
Ze heet ook wel Queenie, stond op de posters.
Nou ja, voor ons is het Siem.
Ze was het laatst gezien bij ons hek.
Dat klopt.
Ze kwam zeggen dat ze even wegging.
"Het voorjaar lonkt, en nu kan het nog", zei ze.
Siem was al 11.
Een soort van ‘midlife’ crisis.
Wij waren stik jaloers.
Wij willen ook weg.
Geen idee waarheen, maar dat merk je onderweg wel.
De Vrouw van Siem was erg verdrietig na het vertrek.
Vrouw hielp haar met zoeken.
Wij zeiden: “Siem is niet gek, die komt wel terug.”
Maar het duurde lang.
Dat is waar.
In de tussentijd kwam er een nieuwe Siem.
Nog heel klein en irritant.
Ze mocht niet naar buiten.
En net toen niemand het meer verwacht had…
Stond oude Siem weer voor het raam.
’s Nachts om 04.00 uur.
Het avontuur was uit.
Doodmoe en hongerig was ze.
Maar ondanks haar oude leeftijd.
Heeft ze er nu toch een dochter bij.
Dat is wel wennen voor Siem.
Ze was net weer aan het hek.
“Ik ga niet meer op avontuur” zei ze.
“Dan komen kinderen van”.
Gelijk heeft ze.
Maar het voorjaar blijft roepen…

Puck en Pimmetje