“Ik moet nog een stukje over je schrijven.”
“Nee, hoor. Ik weet het wel.”
“Wat?”
“Dat ik niet ben zoals Pimmetje.”
“Dat is waar.”
“En dat je daar blij mee bent.”
“Oh ja?”
“Ja, je zegt het heel vaak.”
“Wanneer dan?”
“Als we samen op het witte bankje zitten te wachten omdat Pim weer eens verdwenen is.”
“Oh ja.”
“Of als ik op de deurmat zit, wanneer jullie door de gangen lopen.”
“Oh ja.”
“Als je opschuift op de bank zodat ik naast je kan liggen.”
“Oh ja.”
“Of als je ruimte voor me maakt in bed, hoewel je een beetje snurkt.”
“Oh.”
“Ik hoef geen stuk. Ik weet het wel.”
“Wil je nog heel lang bij me blijven?”
“Prrrrrrrrr”.
