Ik heb puistjes.
Zegt Vrouw.
Ik weet niet goed wat het zijn.
Maar het komt omdat ik nerveus ben.
Zegt Vrouw.
Ik zie dat liever als gevoelig.
Het zijn zwarte puntjes.
Onder mijn kin.
Vrouw was aan het kriebelen en toen zag ze het.
Eerst werd aan een teek gedacht.
Maar dat is het niet.
Het zijn puistjes.
Pim heeft er geen last van.
Dat zal niemand verbazen.
Pim heeft er alleen last van als de bakjes leeg zijn.
Of het hek te hoog.
Maar ik ben nu eenmaal fijner besnaard.
Letterlijk en figuurlijk.
Zo voel ik het aan wanneer Vrouw opstaat van de bank.
Dan kruip ik snel op haar plek.
Heerlijk in mijn eigen dekentje.
“Puck!! Dat is de derde keer. Ga weg!! Het is mijn bank.”
Goed.
Dan krijg je de dus puistjes.

Puck

“Ik ruik de lente”, zeg ik tegen Puck.
Het is half 8 in de ochtend en we zitten buiten.
Puck gaat meteen onder een boom zitten.
Hij heeft een ochtendhumeur.
Wil alleen kwijnend bij Vrouw op bed liggen.
Of ergens onder een struik suffen.
Ik houd met een oog Vrouw in de gaten.
De bakjes waren nog leeg vanmorgen.
Meneer Merel hipt langs.
Die speelt met zijn leven.
Als ik even beweeg, vliegt ie weg.
Ik sta op en geef een bang op de achterdeur.
Hij gaat open.
“Ja, ja,”, moppert Vrouw.
“Ik kan niet alles tegelijk.”
Het eten in de bakjes is niet lekker.
Puck lust het wel.
Als Vrouw weggaat, slaapt hij alweer op haar bed.
Ik kijk hoopvol naar de lege kartonnen doos.
Soms spelen we daar nog even mee.
Maar Vrouw gaat naar Werk.
Ze heeft geen tijd.
Alleen blijf ik achter in de stille kamer.
Toch wordt het lente.
 

 

Hier lig ik met mijn hoofd in een heel spannend Ding.
Maar ik vind het een gênante foto.
Waarom maakt Vrouw niet een foto, als ik in actie ben….
Soms maakt het Ding namelijk een hoop lawaai.
Enorm opwindend wat er dan gebeurt.
Er gaan allerlei zaken in….
En er komen zaken uit….
Je weet nooit wanneer.
Dat maakt het extra spannend.
De dingen, die erin gaan, probeer ik tegen te houden met een poot.
De dingen, die eruit gaan, probeer ik terug te duwen.
Meestal veroorzaakt dat nog meer piepjes en lawaai.
Puck wordt er gek van.
Alleen daarom al is het belangrijk dat ik dit blijf doen.
Zodra Vrouw er gaat zitten, zit ik er ook.
Ik ben de Dingkeeper.
Maar ja…
Om de een of andere reden doet tegenwoordig het Ding niks meer als ik er zit.
En dan val je wel eens….
Even weg…

Pimmetje

Ik ren als een gek door het huis heen.
“Streepieisindetuin Streepieisindetuin Streepieisindetuin Streepieisindetuin”.
Het ging vanmorgen al mis.
Toen zat er een grote witte hond achter Puck en mij aan.
We konden maar net op tijd ontsnappen via de tuin.
Maar door het open poortje is Streepie nu doodleuk naar binnen gewandeld.
En zit hij te krabben aan ONZE paal.
Vrouw: doe iets!!!
Gelukkig, ze gaat naar buiten.
“Dag Streepie”.
“Hi Babe”.
“Wat kom je doen?”
“Jou een kopje geven.”
“Dat is lief. Maar Puck en Pim willen dat je weggaat.”
“Wie zijn dat?”
“Kijk, ze zitten voor het raam.”
“Wat moet je met die losers?”
“Kom op Streepie, eruit!”
“Nog een kopje. Prrrrr. Jij bent best een leuke Vrouw.”
“Ga nu maar.”
“Okay. Zie ik je morgen weer?”
“Eh..eh..”
Echt.
Wie is hier nou de loser?
 
Pimmetje

Soms tilt Vrouw me ineens op.
Dat heb je met die reuzen.
Die zijn nu eenmaal groter.
Puck wringt zich altijd los.
Ik laat het maar.
“Lief Pimmetje”, hoor ik dan.
Vroeger gaf mijn moeder likjes als ik bij haar lag.
Heerlijk op mijn buikje.
Dat was pas liefde.
Nu zwaai ik ineens de lucht in en krijg ik een slechte imitatie.
Met een hoop gesmak.
Ben blij als ik weer op de grond sta.
Alleen in de gang is het leuk.
Dan komt Vrouw me halen als ik steeds verder weg loop.
Ze krijgt me niet te pakken.
Maar als ze me pakt…..
Dan zet ze me op haar schouder.
En lopen we samen heel langzaam terug door de gang.
HEEL groot en sterk ben ik dan.
Net een reus.
Dat is ook liefde.
 
Pimmetje

Ik heb me een beetje vergist.
Het was al donker en we waren naar buiten gegaan.
Poort stond open.
Spannend, jongen.
Ineens zat ik in een boom.
Van daaruit kon ik mooi in de tuin van Vrouw kijken.
Zo zag ik Pimmetje weer naar binnen gaan.
Lekker warm in het licht.
Hij kreeg vast iets lekkers.
Fijn.
Ik durf niet meer uit de boom.
Dadelijk val ik.
Zit ik hier in het donker in mijn eentje.
Help.
HELLUP!!!!
Vrouw hoort me en komt naar buiten.
Ze ziet me niet.
HELLUP!!!
Gelukkig, ze kijkt.
“Zit je daar Puck? Kom dan naar beneden.”
Kan ik niet.
“Jawel, hup. Gewoon naar beneden.”
Kan er niet een laddertje..?
“PUCK!!”
Gevallen!
Dat krijg je van dat geschreeuw.
Maar ik ben wel beneden.
Snel terug door het poortje.
Ik ga niet meer naar buiten.

Puck

“Pim, waar ben je?”
“Ik zit op de kast.”
“Schei uit met die beledigde houding!”
“Je hebt een tik op mijn billen gegeven!”
“Je was erg stout.”
“Ik mocht ook al niet die fladderaar vangen.”
“Die duif was veel te groot en zo dom om op het grasveld te blijven zitten.”
“Ja, dus…”
“Dat wil niet zeggen dat je daarna uit de pannen kunt likken.”
“Puck doet zeker nooit wat!”
“Inderdaad! Die ligt zoet te slapen.”
“En tegen mij schreeuw je.”
“Dat is nu over.”
“Ja, ja”.
“Wil je knuffelen?”
“Nee.”
“Dan knuffel ik met Puck.”
“Ik kom wel naar beneden.”

In een hoek van de keuken staan onze bakjes.
Daar krijgen we ons eten.
Ik sta altijd naast de kont van Puck.
Hij draait alsof ik niet mag zien wat hij eet.
Dat is best onappetijtelijk.
We eten namelijk samen.
Hoewel Puck soms tegen me blaast.
Maar ik eet dan gewoon door.
Vrouw snapt het gelukkig.
Zo heb ik al twee keer mijn bakje eten gekregen bovenop het klimrek in de kamer.
Terwijl ik eet, heb ik uitzicht op de tuin.
In plaats van op de kont van Puck.
En soms krijg ik eten in de mand met papier.
Dan ben ik helemaal verstopt terwijl ik eet.
Leuk, hoor.
Het heeft alleen een nadeel.
Ik kan moeilijker bij het bakje van Puck.
Dat eet ik ook altijd leeg.
En Puck verhuist niet mee.
Hij blaast trouwens ook niet meer.
Nu ik ergens anders eet.
Wat een draaikont.

Pimmetje

Koud is het!
We gaan wel naar buiten, hoor.
Maar Puck kan zijn drolletjes niet begraven.
En het is koud aan je kont als je gaat zitten.
Verder ben ik uitgegleden over de bovenkant van het hek.
Dus ik ga nu weer door de coniferen heen.
Alleen kan ik het gat niet meer vinden.
Het is beter als Vrouw het poortje gewoon open laat staan.
Maar dat gebeurt niet.
“Nee Pim, jij gaat over het ijs in de sloot lopen en dat wil ik niet.”
Er hangt nu wel eten in de bomen.
Voor de fladderaars.
Een, met een rood borstje, komt steeds langs.
Vrouw geeft hem veel te veel aandacht.
“Wat een mooi vogeltje!”
Daarom gaan Puck en ik hem vangen.
Voor Vrouw.
Dat vindt ze vast prachtig.
Wat moeten we anders?
Als we geen gat zien?

Pimmetje

Ik heet ineens anders.
Vroeger was het Puck maar tegenwoordig heet ik Fuck.
Gisteren werd ik bijvoorbeeld veel geroepen.
Er ging een hele zak kattengrint over de vloer.
Kennelijk had het iets met mij te maken.
Ook viel er iets uit de ijskast.
Het was Fuck voor en Fuck na.
Toch hoefde ik niet te komen, want Pim stond alles al op te eten.
Ja, hallo, je heet Fuck of niet, hoor!
Wiens naam is het nu?
Toen ik bij Vrouw op de bank wilde, zei ze steeds: Nee Puck.
Dat komt natuurlijk omdat ik Fuck heet.
Want toen ze me midden in het bed vond, met een beetje modder aan de poten, was het weer Fuck.
Ik vind wel dat Vrouw me dat fatsoenlijk had kunnen zeggen.
Dat ik Fuck heet in plaats van Puck.
Het is toch best verwarrend.
Vooral toen ze naar bed ging.
Ik kreeg een knuffeltje met de woorden: Sorry Puck.
Mooi niet op gereageerd.
De wereld is veel leuker als je Fuck heet.

Fuck