Puck en ik sliepen op de bank.
Het was lekker rustig.
Ineens stond Niks in de kamer.
De buurhond.
Ze heet Nicci maar ik vind haar helemaal Niks.
Ze kwam met Vrouw mee en liep meteen naar onze voerbakjes
Vrouw haalde ze snel weg.
“Kijk jongens wie er is”, riep ze.
Ja, Niks dus.
Moeten we daarvoor van de bank?
We keken toe hoe Niks door de kamer dwaalde.
Ze stootte haar kop tegen de stoelpoot.
“Nicci wordt oud”, zei Vrouw.
Whatever.
Toen Niks weg was, sliep Puck verder.
Ik heb nog gecontroleerd of de bakjes terug waren.
Dat was zo.
Maar er zat niks in.

Ik rommel in de kast.
Het is een donker spannend kamertje.
Maar als ik eruit wil…
Merk ik dat de deur dicht is.
Ik duw hard met mijn kop.
Maar hij gaat niet open.
Het is heel stil in huis.
Buiten roept Puck.
Hij wil naar binnen.
Ik wil naar buiten.
WAAR is Vrouw???
Ik mauw heel hard.
Ineens zwaait de deur open.
“Zit je hier Pim?”
Nu moet ik cool blijven.
Niet te snel eruit springen.
Ik lag best lekker eigenlijk.
Maar als Vrouw de deur weer dicht wil doen…
Glip ik er toch maar gauw uit.

Als Vrouw naar Mand gaat, blijven wij in de kamer.
We krijgen een snoepje, het licht gaat uit en de deur gaat dicht.
Prima.
Gisteren ging het anders.
Vrouw babbelde in de telefoon.
In haar Mand.
Ze sliep dus niet.
Dan wil ik erbij.
Ik heb hard gemiauwd.
Het praten stopte.
De deur ging open.
"Kom dan maar Pim".
Helaas vloog Puck achter me langs de slaapkamer in.
Hij spong in Mand, nestelde zich tegen Vrouw aan en viel met vier poten in de lucht meteen in slaap.
Ik paste er niet meer bij.
Terwijl ik het wel geregeld had.
Volgende keer houd ik mijn mond.

Pimmetje

Het is 's morgens kouder.
Ik ga niet meer naar buiten.
Dat kan 's avonds ook.
Ik rek me uit en eet mijn bakje.
Daarna zoek ik een ander lekker plekje om te slapen.
Broer Puck gaat wel naar buiten.
Voor zijn poepje.
Dan komt hij ook naar binnen.
En kruipt hij op het bed van Vrouw.
Voordat Vrouw naar Werk gaat.
Slapen wij weer.
Vanmorgen kwam Vrouw ineens weer terug van Werk.
Dan weet je niet wat te doen.
Naar buiten?
Eten?
Net voordat ik me wilde bewegen...
Rende ze weer weg.
'Iets vergeten', riep ze.
Gelukkig werken wij thuis.

Soms zijn de avonden leuk.
Dan kan ik lekker rennen met Vrouw door de kamer.
We spelen met het balletje, een veertje en het douchegordijn.
Af en toe knuffelt Vrouw tussendoor.
Dat laat ik maar hoewel het erg ophoudt.
Ik wil rennen jongen!
Intussen bromt Puck in de tuin bij de heg.
Streepie zit aan de andere kant.
Hij bromt ook en kijkt naar Puck..
Tot Vrouw naar buiten stapt en in haar handen klapt..
"Weg Streepie...naar binnen Puck."
Puck loopt boos met dikke staart naar binnen.
"Ik kon dat best alleen."
Toen heb ik hem nog even gevloerd.
Had ie toch nog bonje.

Ik heb weer in moeten grijpen.
Raar gedoe.
Het was etenstijd en Puck en ik kregen ons bakje.
Ik natuurlijk eerst.
Toen Puck.
Maar hij kreeg twee aaitjes extra over zijn bol!
En: "Eet maar lekker, Puck!"
Nou ja!!!
En ik dan?
Boos keek ik naar Vrouw.
Die begon te lachen.
"Oh, Pim, jij ook smakelijk eten!"
EN TWEE AAITJES!
"En even aaien!"
Hm.
Ik wil eigenlijk niet eten.
Als protest.
Omdat ik er om moest vragen.
Maar het ruikt zo lekker.
En ik heb honger.
Principes zijn heel belangrijk.
Maar ja.

Ik heb het al op.

Ik lig lekker te liggen hier in mijn klimpaal.
Bijna bovenin.
Je kan hier goed kijken zeg.
En een beetje dutten.
Vrouw zit op de bank naast de paal.
Normaal ligt Puck hier.
Maar vandaag had ik zin.
Puck weet het nog niet.
Hij hangt in de tuin rond.
Oh nee, hij is binnen.
Oh, hij komt deze kant op.
Vrijen bij Vrouw.
Jaja.
Hij springt op de bank.
Op de leuning en...
BOEM.
Puck ligt weer op de grond.
Hij wilde ook in de klimpaal.
Dat ging niet.
"He Pim jij ligt daar nooit", zegt Vrouw.
Nee.
Maar nu wel.
Lekker.

Lang niks van me laten horen.
Tis warm.
Puck graaft zich in de tuin in.
Onder een struik.
Normaal is het een poepje.
Nu is het Puck zelf.
Ik lig met vier poten in de lucht op de bank.
Onder een windje.
Een 'ventilator', zegt Vrouw.
Ze zegt wel meer.
Dat ik niet op de bank mag, bijvoorbeeld.
En dat ik geen fladderaars mag vangen.
Ik doe het allebei wel.
Ik heb er net nog een gevangen.
Daarna mijn bakje leeggegeten.
En nu...terwijl Vrouw de fladderaar begraaft.
Onder toeziend oog van Puck.
Lig ik op de bank.
Onder een windje.
Zalig.

De dag begon met een nieuw Ding.
Vrouw kwam er mee binnen.
“Jongens, dit is van een collega.
Daar woont kater Karel.
En die heeft deze kaas.
Er komen muizen uit.”
Vrouw zette het Ding neer.
Al snel werd het duidelijk.
Het was GEEN kaas.
En er kwamen ook GEEN muizen uit.
Wel rook ik Karel.
Heel erg zelfs.
Puck ook.
We hebben op het Ding geslagen, geprutst en geduwd.
“Leuk, he?’” zei Vrouw.
Eindelijk bewoog het Ding niet meer.
Stil lag hij onder een stoel.
Ik kroop voldaan bij Vrouw op schoot.
De kaas kon terug naar kater Karel.

Pimmetje

We hebben een cadeau gekregen voor onze verjaardag.
Van Vrouw.
Geen muis, fladderaar of snoep.
Iets waar je wat aan hebt.
Maar een Ander Ding.
“Een waterfontein!!”, jubelde Vrouw.
“Dan hebben jullie altijd fris water.”
Het Ding maakt lawaai en het spat.
Puck loopt er met een grote boog omheen.
Hij schudt al bij voorbaat zijn vacht.
Ik kan er niet uit drinken.
Het beweegt te veel.
En ik drink geen water dat lawaai maakt.
Gisteren was het Ding ineens stil.
Ik zat erbij op wacht.
Hij is dan wel stil…
Maar hij kan elk moment weer beginnen met spuiten.
Een nat dieptepunt in de feestelijkheden.

Pimmetje