Ik hoorde Vrouw praten aan de telefoon:
"Och Puck en Pim zijn jarig. Helemaal vergeten!"
Puck sliep op de bank; buiten regende het.
Ik werd kwaad.
Niet dat ik het wist.
Maar voordat je het weet, mis je traktatie en aandacht.
Vrouw ging even weg.
En kwam terug met een doos waarin schoenen zaten.
Snoepjes en een roze ding waren er ook.
"Dat is een roze zeepaard voor jullie, Pim".
Leuk.
Paar snoepjes gekregen en daarna het hele zakje gejat.
Vrouw boos en zakje verstopt.
Toen ben ik maar in de lege doos vol vloeipapier gaan zitten.
Met zeepaard.
Hiep hiep hoera.
Puck lag met zijn poten voor zijn ogen.
En buiten regende het nog steeds.

Je moet slim zijn, afwachten en stil zitten.
Onopvallend zijn.
Gelukkig is Vrouw in de ochtend langzaam.
En slaperig.
Ze zat aan de tafel te eten.
Ineens liep ze weg.
Ik heb nog even gewacht.
Maar ja....als het wordt aangeboden.
Toen Vrouw terug kwam, werd ze niet eens boos..
"Oh Pim", zei ze alleen maar.
En toen ruimde ze het bord met brood op.
Dat had ik laten liggen.
Nadat ik de kaas eraf had gegeten.
Heb maar even een kopje gegeven.
Het was toch aardig.

Mijn babybroer en ik eten op verschillende tijdstippen.
Pim wil het liefst zo vroeg mogelijk eten.
En dan nog vroeger.
Hij is meer van het schaften.
Ik houd van dineren.
Zo halverwege de avond.
En dan een paar hapjes, even naar buiten, en weer terug.
Ik moet erg oppassen dat Pim geen tweede ronde neemt.
Via mijn gevulde bakje.
Vrouw houdt dat ook goed in de gaten.
Maar ze is helaas niet altijd even scherp.
Gisteren kwam ik in de keuken.
Stonden er TWEE lege bakjes.
"Op is op", riep baby Pim.
"Och Puck, ik dacht dat je al geweest was," zei Vrouw.
"Jullie lijken ook zo op elkaar."
Natuurlijk kreeg ik een nieuw bakje.
Maar het smaakte toch wat minder.

Puck

Vanaf de warme vensterbank kijk ik naar buiten.
Het is koud.
Puck zit kwaad in een hoek van de tuin.
Zijn poepjes blijven liggen omdat de grond te hard is.
Begraven lukt niet.
Ook niet bij heel lang proberen.
Hij hoopt nu dat de poepjes vanzelf verdwijnen.
Dat gebeurt niet.
De kraaien roepen in de hoge bomen.
Gisteren nog een paar muizen gespot.
Maar ze kropen op tijd weg.
Nu kun je wel buiten gaan wachten.
Tot ze weer tevoorschijn komen.
Maar je kunt ook gewoon binnen blijven.
Want..
"Pim!!Eten!!"
Zoals ik al zei.
Het is koud.
En het lost zichzelf op.

Pompom, pompom, heeeeeeeeeeeeeeeee,
DAT is interessant!!!!!!
"Pim pas op!"
Er zit een fladderaar in een doosje op de tafel bij Vrouw.
Een levende!!!
Mag ik even....
"Pim je blijft er af. Hij is tegen het raam gevlogen en ik laat hem bijkomen."
Ja, ja, heel goed.
Maar....eerlijk zullen we alles delen, toch?
Dat doe ik ook met de muizen.
Aaaaaaaaaaah, toe nou......
"Pim NIET op de tafel!"
Puck loert mee vanaf de grond.
De fladderaar beweegt onrustig in het doosje.
Alsof hij ineens wakker is geworden.
Vrouw staat op en gaat met het doosje naar buiten.
De deksel gaat eraf en hoog vliegt hij meteen.
Over de heg, richting de zon.
Puck en ik kijken hem na.
Een beetje jammer is het natuurlijk wel.
Maar niet heel erg.

“PIMMM!!!!!! NEEHEEEE”.
“ikbenonderhetbedikbenonderhetbed”
“Puck het was niet tegen jou.”
“blijftochmooionderhetbed”.
“PIMMMMMM”
Ja wat?
“Mijn brood ligt op de grond en het beleg is eraf.”
Ja.
“Dat MAG niet!”
Dacht dat je het niet meer hoefde.
“Ik loop EVEN weg…”
Tja.
“FOEI! Wat stout!!!”
Och.
“En jij gaat niet eens onder het bed”.
Nee, waarom? Lust hij zijn eten niet? Kan ik het dan opeten?  Hoewel, ik heb eigenlijk wel even genoeg.
“Ik vind je een vervelende kat!”
Oh ja?
“Soms dan….nee, schei uit met kopjes. Nee Pim, toe, he verdorie….nou aai ik al weer. En die arme Puck zit onder het bed”.
Prrrrrrrrrrr

Er lag een zakje op het aanrecht.
Zakjes op het aanrecht zijn interessant.
Daar zitten lekkere dingen in.
Die ik niet mag.
Vrouw vergat het zakje.
Ze was de deur nog niet uit of ik zat op het aanrecht.
In het zakje lagen harde rondjes.
Ik begon met de eerste.
Wat een gekke smaak.
Uitgespuugd.
Nog eens proeven.
Puck hoefde niets.
Jakkes. Wat vies! Waarom ligt dit op het aanrecht?
Vrouw kwam thuis.
Inmiddels lagen wat proeverijtjes op de keukenvloer.
“Wat zijn dat nu? Dropjes???? Pim!! Heb jij die gegeten?”
Ja en weer uitgespuugd.
“Nou ja. Gelukkig zijn ze suikervrij.”
Dat verklaart veel.

Ik heb een nieuw ding.
Voor de kerst liet Vrouw de snoepjes in een ander ding vallen.
Daar had ik ze zo uit.
Nu heb ik dit.
"Dit is niveau 3, Pim', zei Vrouw
Het gaat niet.
De snoepjes verdwijnen en ze komen niet terug.
Wat ik ook doe.
Gelukkig heb ik ook een nieuwe hengel.
En Puck heeft een racebaan met ballen.
Daar mag ik ook mee.
Soms.
Vrouw helpt mee snoepjes zoeken.
Dat is natuurlijk helemaal stom.
Eerst laat je ze vallen.
En dan ga je ze zelf zoeken.
Hoe dom kun je zijn?
Niveau nul.