Het is bijna kerstmis en er is weer een boom.
Een grote, hoor!
Als ik op de bank klim, stoot ik mijn billen tegen een bal.
Puck zit onder het kleed van de boom.
In een eigen hokje.
Ik probeer hem weg te jagen, maar dat mag niet van Vrouw
“Laat Puck nou maar, dadelijk valt de boom.”
Er liggen ook pakjes.
Puck heeft al een strik opgegeten.
En weer uitgekotst.
Het is best gezellig.
Met veel kaarten waar mijn portret op staat.
“Jeetje, alweer een kaart met katten”, zegt Vrouw.
Dat is dan wel een beetje jammer.

Alarmfase 1
Er staat een hok in de kamer.
En Pim is erin verdwenen.
Ook weer teruggekomen overigens.
Maar dat doet er niet toe.
Het hok staat er nog steeds.

Alarmfase 2
Vrouw is erg aardig.
Wil veel aaitjes doen en zo.
Mooi dat ik niet in de buurt kom.
Snoepjes laat ik links liggen.
Zeker als ze het in hok worden gelegd.

TE LAAT!!!!
Was even in slaap gevallen.
Nu zit ik in het hok.
Bij de dokter.
"Wat een mooi gebit", zegt hij.
Ik wil naar huis.

Het hok is weg.
Vrouw mag weer aaien.
Maar volgende keer laat ik eerder mijn tanden zien.

Puck en ik hadden weer eens ruzie.
Best erg.
Veel plukken haar weg, en zo.
Het is de schuld van Vrouw.
Ik verveel me en dan ineens is ze naar mand.
Dan moet ik toch wat?
Het liep uit de hand.
Puck schreeuwde.
Vrouw boos uit mand, Puck de tuin in.
Ik maar een beetje onder de tafel.
Geen fijne sfeer.
Puck durfde niet meer naar binnen.
Daar moesten snoepjes aan te pas komen.
En speeltjes.
En lieve praatjes.
Toen hij eindelijk binnen was, sprong ik naar buiten.
Ook weer snoepjes.
En speeltjes.
En praatjes.
Tis een hoop gedoe.
Maar je vervelen doe je niet meer.

Vrouw spreekt geen kattentaal.
Dat is redelijk dom.
Maar ik kan toch alles duidelijk maken.
Dat ik de tuin in wil.
(zachte piepjes)
Dat ik haar voer wil.
 (poot op arm leggen)
Dat ik de gang in wil.
 (jengelen bij de voordeur)
Echte schuttingtaal gebruik ik dan ook alleen voor broer Puck.
Als we vechten.
Dat verstaat Vrouw toch niet.
Laatst lag ik midden in de kamer.
Toen ontsnapte een hele harde miauw.
Vrouw vloog overend.
"Ach Pim, wat is er? Verveel je je? Wil je een snoepje??"
Eerlijk gezegd wist ik het zelf niet.
Ik deed maar wat.
Maar het resultaat was voor herhaling vatbaar.

Vrouw heeft een nieuw spel.
Het heet ‘legpuzzel’.
Ze zit op de grond.
En op een plaat voor haar liggen allerlei kartonnen stukjes.
Die legt Vrouw ergens neer.
Ik leg ze weer terug.
“Pim, laat dat.”
Wat is het spel dan?
Ik ruik eens aan zo’n stukje.
Niks bijzonders.
Waarom zijn ze zo interessant?
Ineens rent Puck keihard tussen ons door.
“Whoopieeeeeee!!!!!”
En…
“Whoopieeeeeeee!!!”
Weer keihard terug.
De stukjes karton liggen daarna door de hele kamer.
Vrouw kijkt een beetje sip.
Nog geprobeerd een kopje te geven.
Maar soms helpt dat ook niet meer.

"Pim, pootje!"

"Snoepje."
"Pòòtje!!!"
"Snoepje."
"Hè, toe nou, Bob de Straatkat geeft ook High Five."
"Die krijgt kaasstengels."
"Pootje!"
"Nee!"
"Ik pak het zelf wel."
"Nou ja zeg."
"Kijk, dit is pootje."
"Waar is het snoepje?"
"Hier is het snoepje."
"Lekker."
"Nou opnieuw! Pootje!"
.....
"Pim??? Waar ben je??"
.....
"Oh Puck. Misschien wil jij..Pootje.."
"Ik lust geen snoep."
"Doe dan zo pootje."
"Wat?"
"Geef een pootje."
"Blijf van me af."
"He jongens......jullie zijn zo slim."
"Kaasstengel."

Oppas was er weer.
Dat is best leuk.
We missen Vrouw maar met Oppas is het ook goed.
Ze doet andere spelletjes en te veel eten in de bakjes.
Puck trok enorm de aandacht.
Alsmaar naast Oppas zitten en zo.
Belachelijk.
“Ik mis Vrouw ook.”
Jaja, poep maar lekker in de tuin.
Het bankje buiten is van mij.
Dus toen Oppas DAAR zat, hoorde ze bij mij.
Ik vond het ZO leuk.
Dat ik tussendoor snel mijn klauwen in de bank binnen zette.
Oppas had het niet door.
“Pim jij zat toch hier?”
Ja, hoor.
Voor altijd.
Op mijn bank.
Bij jou.

Vanmorgen zat de fladderaar met de rode borst in de tuin.
Ik heb daar al langer een oogje op.
Hij zat doodstil op een stoel.
Mooi.
Dan kan ik hem goed pakken.
Vrouw, open die deur!
“Och, het goudvinkje. Zeker een klap gehad, ik laat hem even bijkomen.”
Whatever.
Open die deur!
“Pim nee, je mag hem niet pakken, hij is ziek.”
Daar weet ik wel wat op.
OPEN DIE DEUR!!
Opeens vloog de fladderaar weer weg.
En toen pas ging de deur open.
Ik heb nog alles nagezocht maar het had geen zin.
Daarvan moet ik nu even bijkomen.