Oppas is weer geweest.
Dat is prima.
Zij praat niet over wat ik doe.
En ik praat niet over wat zij doet.
Als we te veel keeten, zegt ze:
“Jullie hebben zo’n lieve moeder.”
Dat kan wel zo zijn.
Maar die was er niet.
Hoop lol gehad.
Ik mag alleen niet meer Puck vloeren.
“Jij bent binnen de baas, mijnheer Pim.
En Puck is buiten de baas”.
Zegt Oppas.
Okay.
We zitten sowieso vaker binnen.
Helaas heeft Oppas een dingetje fout gedaan.
En dat is het hek goed dicht gemaakt.
Ik kan er niet meer overheen en heb daar luidkeels mijn beklag over gedaan.
Daar bleek Oppas doof voor.
Heeeee, wacht even.
Ik ga de oplossing aan de buitenbaas Puck vragen.
……..
Hij is er mee bezig, zegt ie.
Gelukkig zit hij binnen.
Kan ik hem weer vloeren.

Pimmetje

Op mijn verjaardag heb ik de hele badkamer ondergekotst.
Dat heb je wel eens.
Verder voelde ik me ook niet zo bi.
Het feestmaal niet aangeraakt.
Puck was ook jarig maar die geeft er niet om.
Hij is ijdel en telt de jaren liever niet.
Na twee dagen was ik weer opgeknapt.
En hebben we ons verlate verjaardagskado gekregen.
Het is een stom ding.
Ik hoop dat ze de bon nog heeft.
Het ding zwaait en zwiept alle kanten op.
Bedoeling is dat ik het vang.
Dat wil ik best want het werkt zwaar op mijn irritatie.
Waar zijn de visjes, snoepjes en andere leuke dingen?
Dit geklier hangt me in no time de keel uit.
Puck heeft ontdekt dat vrouw op iets drukt.
Dan gaat het gezwiep NOG harder.
Puck druk bezig met de knopjes kapot te maken.
En ik had de spiraal bijna door midden gebeten.
“Jullie maken hem stuk,” zei Vrouw.
En haalde het weg.
Wow, wacht even, het was wel ONS ding.
Het staat nu in de gangkast.
Als ik via twee kratten omhoog klim, kan ik erbij.
Helaas zwiept hij nu niet meer.
En draaien doet ie ook niet.
Wat een flutverjaardag.
Badkamer ondergekotst en een stom cadeau.
Volgend jaar sla ik het ook over.
 

Vanmorgen zat ik klem tussen het nachtkastje en de muur.
Van beiden begrijp ik niet goed waarom ze er staan.
En mijn fout is het sowieso niet.
Kijk, er zijn dagen dat Vrouw te lang in bed ligt.
Geen idee waarom.
Er worden niet op tijd brokjes in de bakjes gedaan en er gaat geen deur open, dus ik kan niet naar buiten.
Dan loop ik achter op schema.
Waarom?
Omdat we wat liggen te liggen.
Puck ligt er altijd bij.
Met zijn neus diep in het dekbed of tegen de schouder van Vrouw aan.
Watje!
Soms laat ik het maar een beetje.
Maar vaak duurt het me te lang.
Eerst klim ik op het bed.
Staren naar Vrouw.
“Pim toe”.
Als ze niks zegt, tik ik met een poot tegen haar wang.
“Pihim”.
Ja, sta dan op!
Als ze blijft liggen, bekijk ik wat er allemaal tegen de grond kan.
Vanaf het nachtkastje.
Dat is best veel.
Helaas viel er nu iets áchter het nachtkastje.
Heeeeeeeh, dat had ik nog niet meegemaakt.
Wat ligt daar nog meer?
Wat ruikt het trouwens..k…!!!
Toen zat ik dus vast.
Pijnlijk.
Maar ze stond wel op.

Pimmetje

Beschamend.
Ik kan het niet anders zeggen.
Ben ik eindelijk over dat hek heen.
Loop ik eindelijk eens ongestoord door de bosjes.
Kom ik een andere mannelijke tijger tegen.
Die liep er ook.
Ik had hem al een keer eerder geroken.
Maar ik stond nu oog in oog.
Wat of ik kwam doen?
Ja, eh…dat..eh….
Verdorie!
Het hysterische gedrag van Vrouw veroorzaakt acute faalangst.
Ben zo bezig aan die Vrouwelijke Reuzin te ontsnappen dat ik niet meer weet wat te doen als ik een concurrent tegenkom.
Gevolg: mannelijke tijger joeg me terug naar mijn eigen tuin.
Liep nog mee de tuin in ook!
Ik snel het huis in.
Mijn bange broertje Puck wilde eruit om hem op zijn kop te slaan.
Dat mocht niet.
“Wat een mooie kat”, zei Vrouw.
Die heeft haar prioriteiten ook verkeerd liggen.
Vrouw heeft mannelijke mooie tijger weer naar de bosjes begeleid.
En bedankt dat hij mij naar huis bracht.
Hoe genant is dat!
Alsof ik een grote broer nodig heb.
Volgende keer sla ik hem helemaal in mekaar.
Niet vergeten mijn bange broertje mee te nemen.
Hysterie werkt beter dan stoere kalmte.
In dit geval dan.
 

Vrouw loopt de hele dag in een telefoon te praten, erop te kijken, of te typen in een I-pad.
Mijn bange broertje Puck vindt een spelletje leuk op de I-pad.
Een zogenaamde muis die rondrent.
Helaas is Puck laatst zo hard met de I-pad de kamer doorgefietst, dat het niet meer mag.
Gedoe.
Ik trap daar niet in.
Ik ga meer voor het live gebeuren.
Als Vrouw niet oplet en alleen maar digitaal praat, kun je een hoop doen.
Zo heb ik gisteren:
- 3 x een serieuze ontsnappingspoging uit de tuin gedaan (helaas hing ik een keer vast in een soort net. Genant).
- Bijna een bij gevangen
- Een stuk bananenwortelcake kunnen eten.
- Surinaams saucijzenbroodje geproefd.
- 2 x een zak met kattensnoepjes uit de la gepeuterd en stuk gekauwd. Het zijn nu allemaal kruimeltjes-in-een-zak-met-luchtgaatjes.
De rest is voorkomen omdat Vrouw steeds harder ging gillen.
“Ik moet werken!”.
Ja, hallo, wat denk je dat wij aan het doen zijn?
“Ga toch eens slapen!”
Huh?
Weet je wel hoe druk WIJ het hebben?
Nou gaat bijvoorbeeld de printer weer aan.
Dan moet ik erg papier vangen.
Of uit de wieltjes halen.
Heeeeee…zit daar een…???.
Oeps!!!
Storing!!!
 

Pimmetje

Bijna had ik hem.
Hij zat met zijn oranje vleugels op de witte bank.
Onrustig keek hij om zich heen.
Alsof hij voelde dat ik keek.
Ik wachtte heel lang en zat doodstil.
Maar mijn staart bewoog per ongeluk.
Weg was ie.
Hoog in de blauwe lucht.
Met zijn oranje vleugels nog onwennig in de zon.
Het geeft niet.
Want terwijl de zon mijn zwarte neusje, roze kleurt,
En mijn bange broertje Puck zich heeft verstopt onder de tuintafel.
Weet ik zeker dat er nog heel veel vlinders gaan komen.
Al staat dat rothek me natuurlijk wel gigantisch in de weg.
Wat een kattekutterij is dat, zeg!
Is het nou zo erg dat ik even bij de buren ga gluren?
Of in de vroege dagen ga jagen?
Mooi dat ik niet meer loslaat als ik de bovenkant vast heb.
Vrouw kan aan me trekken tot ze een ons weegt.
Het is voorjaar!
De vogels fluiten.
De eenden kwaken.
Het glas kleurt groen.
En ik mis alle lol.
Althans…
Bijna…