De nachten worden langer, de avonden kouder.
Puck knuffelt graag op de bank met Vrouw.
Ik ben ook wat meer binnen en lig op tafel of op de kast.
Dan houd ik beter overzicht.
Als er te veel wordt geknuffeld, grijp ik in.
Natuurlijk komen we ook nog buiten.
Maar als Puck buiten is, wil hij alleen wat suffen onder een struik.
Ik niet.
Ik ben meteen weg en doe een ronde langs de tuinen.
Waar eten ligt, eet ik het op.
Ik beleef avonturen.
En kom soortgenoten tegen.
Met Blackie heb ik problemen, Streepie is leuk.
Siem ook.
Streepie komt soms ook in mijn tuin.
Als Vrouw de poort voor me open laat.
Dat is niet erg.
Ik doe mijn ronde.
Er is één huis waar een vogel rond vliegt in de kamer.
Het lukt me maar niet om daar naar binnen te komen.
Een vreemde Vrouw jaagt me steeds weg.
Dan ga ik maar terug.
Lekker op de tafel liggen.
Of op de kast.
Het wordt steeds sneller donker.
 

Heb ik toch een muis gemist!
’s Morgens gaan Puck en ik altijd even een fris neusje halen.
Ik ga niet over het hek, want dan mis ik het ontbijt.
Bovendien zijn we allebei niet erg wakker.
De ochtenden zijn heerlijk.
Fris, veel spinnen, overal gefluit van vogels, een aarzelend zonnetje.
Ik zat wat te suffen en keek intussen naar de achterdeur.
Als die opengaat is er vlees in de bakjes.
Ja!
Deur ging open.
Snel naar binnen en eten.
Puck bleef achter.
Die kan erg zaniken soms.
Dat hij nog even in de tuin wil en zo.
Na het eten liep ik met Vrouw mee de krant halen.
Bij terugkomst hoorden we gepiep!
Zat Puck achter een muis aan!
Ik werd helemaal gek.
Die had ik niet geroken!
Niet dat ik het lust.
Puck wel; die eet biologisch.
Maar de jacht is vaak mooier dan de prooi.
En nou kon ik er niet meer bij!
Helaas is de muis ontsnapt.
Ook via het hek.
Pech voor Puck.
Maar we waren wel meteen klaarwakker!
 

Vanmorgen naast het wasbakje gesprongen.
Dat deed pijn.
Ik viel namelijk best hard op de grond.
Als Vrouw op haar bak zit, zit ik altijd in het wasbakje.
Dat is standaard.
Ik doe het 188 keer goed maar nu niet.
Weet ook niet hoe dat kwam.
Ik sprong gewoon vanaf de grond maar miste de rand.
Vrouw probeerde nog op te vangen, maar ja.
Ik kletterde naar beneden, via het kastje.
Het was een blamage.
Ik schaamde me diep.
Voordat ik me kon wassen, pakte Vrouw me op en zette ze me weer in het bakje.
‘Arme Pim’.
Ja, zeg, ga het nog wat benadrukken.
Let jij nou maar op je eigen bak.
Het leed is niet te overzien als je daarin valt.

We hebben een nieuwe krabplank gekregen.
Zo maar.
Hij ruikt erg lekker en we kunnen er heerlijk op liggen.
Alleen is niet duidelijk wie er wanneer op mag liggen.
Vrouw ligt nooit op de krabplank, dat scheelt.
Maar broer Puck ligt erg in de weg.

Op bovenstaande foto was ik even de tuin uit.
Toen ik terugkwam was mijn plek bezet.
Er waren tijden dat iedereen in rep en roer was als ik vertrok.
Men ging zoeken, wachten en knuffelen als ik terugkwam.
Nu maken we meteen van de gelegenheid gebruik.
Hallo, ik was heel ver weg van de tuin, hoor.
Vrouw zat tv te kijken toen ik terug kwam.
Ze keek niet eens op, toen ik er weer was.
En Puck weigerde zijn plek in te wisselen.
Even orde op zaken gesteld.
Wat van mij is, is van mij.
Misschien moet ik wat minder vaak weggaan.
Het thuisfront vereist duidelijk zorg.
Alles gaat mis als ik er niet ben.



 

We hebben best leuke buren.
Vrouw doet altijd zo hysterisch.
Ik mag er niet heen en er niet mee praten.
Puck blaast steeds naar ze.
Terwijl ze alleen maar bij het hek staan om de bramen te controleren.
Ik vind ze best leuk.
Ze leggen dingen neer voor de vogels.
Dat is prettig.
Ik eet die dingen op of ik eet de vogels op.
En hun woonkamer ziet er heel anders uit dan bij Vrouw.
Gisteren even binnen wezen kijken.
Het rook lekkerder naar eten dan bij ons.
Ik kreeg een aaitje.
Prettige bank binnen.
Siem, de buurtsiamees slaapt buiten op de bank.
Vrouw kwam de boel natuurlijk weer bederven.
Ze stormde als een idioot door de leuke woonkamer: ‘Pim kom terug”.
Erg a-sociaal.
Verwilderde blik, rode wangen, lelijke laarzen.
Genant.
Als buren van Vrouw zou ik het wel weten.
Lekker blazen als Vrouw bij het hek komt.

 

Regels zijn regels.
Ook met eten.
Dat is toch al niet zo ruim aanwezig in dit huis.
’s Morgens wat brokken en beetje blikje.
’s Avonds hetzelfde.
Om 20.00 een paar snoepjes.
En voordat we gaan slapen, een half snoepreepje.
Dan gaat het licht uit en de deur dicht.
Wij mogen niet bij Vrouw slapen.
Ik schijn vervelend te zijn.
Het is omgekeerd.
Wie wil er nou slapen bij iemand die zes keer uit de mand gaat om te gaan plassen?
Gisteren was Vrouw vroeg naar haar eigen mand gegaan.
De deur bleef open en het licht nog aan.
Het werd buiten alsmaar donkerder.
Geen snoepreepje.
Ik zei tegen Puck: “Heb ik iets gemist?”
Maar Puck geeft er niet om.
Die eet alleen gezond.
Ik naar Vrouw.
Ze sliep.
Met mijn poot op haar neus geslagen.
Twee keer.
Resultaat: gerommel met snoepblik en een half reepje.
Toen ging de deur dicht en het licht uit.
De helft van Puck heb ik ook opgegeten.
Dat doe ik namelijk altijd.
Regels zijn regels.
 

Pimmetje

Het besluit is gevallen.
Mijn stoute baby broer Pim was gisteren gedurende twee uur verdwenen.
Hij is gezien in het park, op de weg en bij de sneltram in de buurt.
Vrouw was in alle staten.
Het lukte mij ook niet meer om haar te kalmeren.
Nu gaat de boom, die hij gebruikt om over het hek te klimmen,  weg.
Het is prachtige boom vol met rose bloemen in de winter.
En, nog belangrijker, vol met vogels.
Ik baal als een stekker en heb nog eens met Pimmetje gepraat.
Het kan hem niets schelen, zegt-ie.
Hij is het dit blog en het Nederlandse volk verschuldigd te blijven ontsnappen.
Want anders is er niets meer om over te schrijven.
Dat heb je wel meer met kleine mannen.
Ze denken dat ze heel groot zijn.

Puck

Gisteren ging ik weer een blokje om.
Zat in het parkje hiernaast.
Komt  daar toch een Mannelijke reus op me afrennen.
Ik schrok me kapot.
Ik ook rennen.
Vrouw heeft zo vaak over Foute Reuzen verteld die mij willen pakken.
Ik dacht, dat gaat me niet gebeuren.
Als een speer het pad af en onder een struik.
Buiten adem liggen wachten.
Rende ie toch gewoon langs me.
Toen begreep ik het.
Hij werd zelf door iets achterna gezeten.
Door een hond.
Of..
Erger.
Een Vrouwelijke reus.
Het kan niet anders.
Je rent toch nooit zo maar?
Ik hoop dat hij snel onder het bed kan.

Pimmetje

Er wordt te veel met mij getut.
Dat ik een rose neusje heb en soms wat onhandig ben, betekent niet dat ik niks durf.
Laatst was er bezoek.
Een aardige tante met snoepreepjes.
Ze mocht er een opdelen tussen Pim en mij.
‘Die van Puck moet in stukjes’, hoor je dan.
Hoezo?
Wie vraagt daar om?
Die schrokop van een Pim kotst negen van de tien keer een te groot stuk weer uit.
Het komt omdat hij altijd over het hek gaat.
Ik spring naast het wasbakje.
Dat maakt Pimmetje echter geen held.
Gisteren was ik het zat.
Ik dacht, ik zal jullie eens leren.
In één grote zwaaisprong stond ik  boven op het hek.
‘Pim kom naar beneden’, gilde Vrouw.
Maar baby-Pim stond in de keuken alle bakjes leeg te eten.
Daar kwam Vrouw ook achter.
Toen schrok ze pas echt.
‘Puck ben jij dat?’
Yep.
Easy as cake.
Dat je het maar weet.
Ik had al 100 x halverwege China kunnen zijn.
…………….
Als ik wist hoe ik weer naar beneden kwam.

Onderstaande foto is een portret van ons beiden.
Puck (rechts) kijkt scheel.
Dat doet hij wel meer.
Bijvoorbeeld als hij Vrouw vervelend vindt.
We staan nooit naast elkaar op een krukje.
Maar Vrouw hield een snoepreepje voor onze neus.
Daarom kijkt Puck zo scheel.
En ik nijdig.
Wat gezeik zeg, met dat ding.
Geef gewoon en zeur niet zo.
Ben geen hond.
Na de foto is het reepje door midden gedeeld.
Ik eet sneller dan Puck dus ik had het eerder op.
Toen is Puck kwaad geworden.
En zijn we allebei van de kruk gevallen.
De harmonie was snel over.
Vrouw boos.
Maar wel een leuke foto.
Hey, ik ben professioneel in die dingen.
Voor twee snoepreepjes.
Ga ik bij Puck in bed liggen.