Ik lig graag achter een gordijn.
Dat hangt samen met mijn bescheiden aard.
En mijn toneelnaam natuurlijk.
Als ik even van het toneel af ben, is het gordijn dicht.
Ik haal het zelf wel op, als ik weer in beeld wil.
Nu is het Pauze.
Wacht even.
Vrouw doet eten in de bakjes.
En baby-Pim staat alles op eten.
Ik moet ..eh..waar zit het gat..eh…oh…
“Puck pas op die plant!”
Oeps.
Wat een klap!
Eh….
Even onder het bed.
Daar is het ook donker.
Zoals ik al zei.
Grote creatieve geesten worden niet altijd begrepen.
Dat geldt ook voor mij.
Doek!
 

Op sommige momenten moet je uit de buurt van Vrouw blijven.
Als je jeuk hebt en erg moet krabben bijvoorbeeld.
Dan wordt er moeilijk gekeken, een kam gehaald of, nog erger, Iets Vies in je nek gepropt.
Ook als je wilt checken wat op de aanrecht ligt.
Of op tafel.
Altijd even wachten tot Vrouw weg is.
Maar soms is het ook heel fijn als Vrouw in de buurt is.
Zoals gisteravond.
De avond was zwoel en zwaar.
De maan scheen.
Poortje stond open en ineens stond Sok in de tuin.
Potverdorie zeg!
Puck vloog met een dikke staart naar binnen.
Ik eh….had ook een dikke staart.
Heel dik.
“Poeh”, zei Sok. “Ik ga lekker naar binnen.
Jullie bakjes leegeten.”
Toen kwam Vrouw.
“Maar Sok, wat doe jij nou?”
Sok was meteen weg.
Wat een Vrouw, zeg!
Die durft echt alles.
Maar daarna moest ik erg krabben.

Vanmorgen kwam ik Sok tegen.
Sok is een zwarte poes met witte sokken.
Beetje Felix.
Puck en ik zijn Whiskas.
Dat kan best samen.
Als Sok tenminste aan de kant zou gaan.
Dat deed ze niet.
Ik grote mond.
Zij nog grotere mond.
Die wijven kunnen kijven, zeg.
Daarna kwam ze achter me aan!
Als de eerste de beste Hond.
Ik wist niet hoe snel ik onze tuin in moest.
Gelukkig stond de buitendeur open.
Snel onder het kattenmeubel.
Ik begon vast met grommen (voor het geval Sok het lef had ook binnen te komen)
Vrouw zat rustig TV te kijken met Puck.
Naar My Cat from Hell.
Puck kijkt graag TV.
Ik houd meer van het echte leven.
Soms dan..
Sok maakte dat ze wegkwam toen ze Vrouw zag.
Ik bleef daarna maar even binnen.
“Held op sokken”, zei Vrouw.
Sok bedoelt ze natuurlijk.

Irritante dag gisteren, zeg.
Had een behoorlijke muis gevangen die ik Vrouw liet zien.
Ze was niet blij.
Ik werd zo kwaad dat ik met muis en al ben vertrokken.
Dan niet.
Geen kreeft.
Geen muis.
Wat wil je eigenlijk wel?
Een doosje met iets dat op het tafeltje stond.
Daar zit ze regelmatig uit te eten.
Normaal word het opgeborgen, maar nu niet.
Vannacht kunnen uitzoeken wat het was.
Op tafeltje gaan zitten, en er eentje uitgehengeld.
Geproefd maar het leek nergens naar.
Nog een poosje mee gespeeld, maar het leefde ook niet.
Wat is daar nou aan?
Als ik goeie prooien vang, moet je het niet.
En dit vieze dode gedoe vind je lekker.
Vanmorgen kwam Vrouw de kamer binnen.
“Hoe komt die bonbon daar? PIMM!!!! Heb je ervan gegeten?”
Gelukkig had Puck op de mat gepoept.

Tijdens het eten, krijg ik ineens de kont van Puck tegen mijn neus.
Het leidt erg af.
“Ga je weg?”
“Zo kan ik er beter bij.”
Vrouw bemoeit zich er ook mee.
“Is het lekker Pim?”
Nee, want de kont van Puck zit in de weg.
Puck wordt nog kwaad ook.
“Heb jij iets anders dan ik heb?”
“Nee.”
“Kijken dan!”
Elke dag hetzelfde gezeur.
Puck denkt altijd dat ik meer heb.
Terwijl Puck natuurlijk altijd meer krijgt.
“Okay, ga ik wel in jouw bakje.”
“Ik wilde toch al jouw bakje.”
“Dat van jou is lekkerder.”
“Dit ook.”
Ineens is alles op.
“Heb jij nog wat?”
Puck duikt weer in mijn bakje.
Zijn ex-bakje.
“Nee. Vrouw zit te eten. Kijken of ik daar kan scoren.”
“Ik ga naar buiten.”
Je kijkt er altijd weer naar uit, maar het is om voor je het weet.

.


 

“Hallo zeg, wie ben jij?”
“……”
“Bijt jij?”
“……”
“Volgens mij wel.”
“Pim wat is dat?”
“Ja weet ik veel. Ik wil hem wel vangen maar ik denk dat hij bijt.”
“Oh je, dat is een rivierkrab. Dat komt door de regen. Wat een grote!”
“Kun je het eten?”
“Het schijnt heel lekker te zijn.”
“Mooi dan zal ik hem…”
“PIMMMMMMMMMMMM!”
“Ja, wat nou? Hij is toch lekker?”
“Oh, dat enge beest. Laat lopen. Niet mee naar binnen. NIET””
“Wat een gegil. Lijkt wel of ik een fladderaar heb. Je wilt hem toch eten?”
“Laat lopen. Laat lopen. Oh gelukkig hij gaat door het gaas.”
“Ik snap er niks van. Je kunt het eten maar ik moet het laten lopen.”
“Oh gelukkig hij is weg.”
“Ik por hem nog wel even…”
“PIMMMMMMMM”.

Er woont een hond in de buurt.
Dingo, heet ie.
Zwart, groot, pluimstaart, druk.
Ik ken hem via Vrouw.
Ze komt vaak thuis met de geur van Dingo aan haar handen.
Ik ruik dan even.
“Dat is Dingo”, zegt Vrouw. “Hij jaagt op katten. Goed opletten als hij in de buurt is.”
Whatever.
Laatst liep ik langs de sloot.
Kom ik daar Dingo tegen.
Los, oog in oog.
Ik herkende meteen de geur.
Zozo.
“Ben jij Dingo?”
Hij bleef staan.
Ik ging zitten.
Als je problemen wil gaan we even praten.
“Ik ben Dingo en ik jaag op katten,” zei hij trots.
Waarom?
“Eh…omdat..eh…”.
Kijk, dat bedoel ik nou.
Typisch Honds.
Je vraagt iets en ze weten het niet.
“Kom Dingo”, riep zijn Vrouw.
Dingo draaide zich om en liep braaf  mee.
Vrouw gluurde tussen de heg.
“Pim dat scheelde niet veel!”
Ik keek Dingo na.
Whatever.

Vrouw zat gisteren achter de eenden aan.
Terwijl ik er al mee bezig was.
Dat werkt dus niet.
Het was een fijne rustige zomeravond.
Zo’n avond waarvan je denkt: we moeten nog wat.
Ik weg.
Weet namelijk precies waar ze zitten.
Links van de flat, achter het riet in een sloot.
Ik sloop dichterbij en maakte geen geluid.
Drie eenden waren het!
Ik lag helemaal plat, klaar voor de aanval.
Hoor ik ineens: “Pim, jij hier?”
Een hoop gekwaak en geplons was het antwoord.
Hoezo blijf je als reus rechtop staan als je iets wil vangen?
Dat wordt toch nooit wat?
Heb Vrouw de weg naar huis gewezen.
Onderweg kwamen we Sok nog tegen.
Een poes met leuke witte sokjes.
Puck is een beetje op d’r.
Maar Sok maakte meteen dat ze weg kwam toen ze Vrouw zag.
Zo zaten we gezellig met zijn allen thuis.
Terwijl de wereld buiten….

Vrouw is thuis.
“Vakantie”, zegt ze.
Het verstoort ons ritme behoorlijk.
Normaal konden we rustig slapen als ze naar werk was.
Pas als ze terug kwam, gingen we keeten.
Nu moeten we overdag keeten.
Maar je wil ook wel eens slapen.
Kom je moe terug van een extra lange inspectieronde langs de sloot.
Roept er iemand: “Kijk Pim balletje”.
Ja, dahag.
Nu even niet.
Puck ligt tegenwoordig onder de bank.
Vrouw heeft hem daar nog niet gevonden.
Ik wil wel onder het bed maar daar ligt een foutje van lang geleden met een staartje.
Net nog even gekeken…
Vrouw natuurlijk weer achter me aan.
“Wat doe je daar Pim? Ooooh..Getver…!!”
Goed.
Die is binnenkort wel weer naar werk.

“Zal ik wel naar buiten gaan?”
“Schiet eens op.”
“En waar ik spring ik naar toe vanaf hier…….”
“Zeg, ik sta achter je.”
“Wat doet die fladderaar daar eigenlijk?”
“Hallo, blijf niet zo lang in de vensterbank zitten.”
“Zal ik op de vuilnisbak of op  de grond springen?”
“Moet je een knal?”
“Misschien ga ik….”
KNAL!
“Zo, die is weg. Even kijken, ja, ik spring daar naar toe. Dag Vrouw!”
Ben je alweer terug Pim?
“Ja, ik wil een knuffel.”
Ach….
“Puck gaf me toch een jens!”
Dat zag ik.
“Hij pakte gisteren ook mijn snoepjes uit het doolhof.”
Dat zag ik ook.
“Maar ik vind het toch niet leuk als ie er niet is.”
Dat is omdat je zo’n lieve kat bent, Pim.
Prrrrrrr.