Oppas kwam weer langs.
Ik schrok wel want ik had geen grote tas gezien.
Loos alarm.
Oppas kwam alleen kerstsnoep brengen.
Dat is aardig.
Vorig jaar had ze het opgestuurd met een kerstkaart.
Toen heb ik alle snoepjes uit de enveloppe moeten peuteren.
Nu kreeg ik het aangereikt.
Twee reepjes.
Een is er gedeeld, 70% voor mij, 30% voor Puck.
De andere ging in de trommel.
Nou ja, die gooi ik nog wel een keer naar beneden.
Puck ging opscheppen.
Hij liet zijn nieuwe verstopplek onder de kerstboom zien.
Onder het witte kleed.
Van daaruit kan hij aan het snoer van de lampjes trekken.
Dan wiebelt de boom.
Maar ik heb alleen zitten staren.
Oppas is leuk.
Ik ben Knapperd.
Of Mooie Man.
Ik denk eigenlijk dat Oppas een beetje verliefd op me is.
Met al die snoepjes.
En dat flirten.
Maar ja.
Wie is dat niet?

Pimmetje

Het was altijd MIJN Stoel.
Midden in de kamer, ik kon alles goed overzien.
Met een speciaal kussentje.
Toen we klein waren, sliepen we er samen in.
Maar nu zijn we groot.
En ik ben groter dan Puck.
Ligt zondag ineens Puck in MIJN Stoel.
En Vrouw die daar niks van zegt.
Gevochten.
Waarna ik op de oude bank eindigde.
Op een vies kussen.
“Leuk Pim”, zei Vrouw.
“Dat je nu daar ligt.”
Geen oog dicht gedaan.
Maar gisteren was ik Puck te snel af.
Hij zat nog in de tuin.
Ik snel in de Stoel.
Ha!
Puck draaien om de Stoel heen toen ie weer binnen was.
En heel interessant met kussentje en olifantje spelen.
Was erg spannend om naar te kijken.
Maar ik ging mooi niet uit de Stoel.
Toen is Puck afgetaaid naar de nieuwe bank.
Naast Vrouw op het kussen.
“Gezellig Puck”, zei Vrouw.
Maar het voelt toch een beetje als een afgang.
Als je naast Vrouw ligt.
In plaats van in de Stoel.
 

Er lag vanmorgen een snorhaar in mijn drinkbak.
Ik denk dat Puck uitvalt.
Mijn snorharen zitten pico bello.
Zelfs de dierenarts zei dat ik lekker in mijn vel zat.
Iedereen was helemaal happy.
Snap alleen niet waarom ik in dat stomme mandje moet.
Ik heb de hele weg gegild.
Ten eerste omdat ik niets kan zien.
Ten tweede omdat ik kwaad ben op mezelf.
Als Vrouw uit zichzelf snoepjes ergens in gaat strooien.
Dat moet ik ze dus NIET gaan opeten.
Kattenkutterij, wat was ik kwaad.
Moest ik ook nog op die stomme weegschaal.
Ik was niets aangekomen.
Nee, dat haal je de koekoek.
Ik krijg alleen snoepjes als ik in die mand moet.
Terug weer gegild.
Maar toen thuis het deurtje open ging, ben ik blijven zitten.
“Pim, kom dan”.
Nope.
Ik maak zelf uit wanneer ik ergens uit en in ga.
En toevallig lag ik net lekker.
Met al mijn snorharen op een rij.
Heerlijk in mijn vel.

Pimmetje

Oppas is aardig, hoor maar je moet zo iemand toch weer opvoeden.
De regel: eerst eten, dan spelen, is nu begrepen.
Ik speel niet op een lege maag.
Nog een regel:
We spelen niet overdag.
Dan slapen we.
Oppas kwam op klaarlichte dag langs.
Kijk, volle bakjes en snoepjes zijn natuurlijk altijd welkom.
Fris neusje in de tuin ook.
Maar daarna gingen we weer naar bed.
En zat Oppas in haar eentje met een hengel op de bank.
Dan kun je wel snoepjes rond het bed strooien.
Maar slapen is slapen.
Oppas is daarna gedurende de avonden gekomen.
Prima.
Heel welkom.
Leuk gespeeld.
Alleen zat ze toen weer aan mijn buik te voelen.
Ik had namelijk de staart van een plastic muis opgegeten.
Je laat je als kater wel eens meeslepen.
Oppas voelde op gênante plekken die niet in het Kriebel- en Aaihandboek stonden.
Ik wist niet waar ik kijken moest.
En de nachten waren zo stil.
Ineens stond Vrouw weer in huis.
Met een hele grote tas vol rare geuren.
“Jongens, ik ben er weer”.
Op klaarlichte dag.
Maar toen hebben we heel hard door het huis gerend.
 

Vrouw kan me erg afsnauwen.
Ik pik dat niet en blaas terug.
Pas als ze haar excuus aanbiedt, geef ik een kopje.
Ben altijd assertief geweest.
Toen ik klein was, twee weken oud, blies ik al, als mensen zich over me heen bogen.
Niet te veel in mijn space komen.
Meestal gaat Vrouw lachen als ik blaas.
Dan gaat mijn staart alvast omhoog.
Daarna zegt ze: “Oh sorry Puck”.
Okay, zand erover.
Pim blaast nooit.
Hij is veel te goeiig.
De domoor.
Toch heeft dat voordelen.
Laatst stond ik bij de achterdeur.
Okay, het was de vierde keer in een paar minuten.
Soms vergeet je iets in de tuin.
Vrouw zei streng: “Nu is het afgelopen Puck, we blijven binnen”.
Ik liep weg.
En heb onderweg toen heel hard naar Pim geblazen.
Ongecompliceerd nestgedrag.
Jeetje, wat lucht dat op.

Puckje

Ik ben handig met mijn pootjes.
Deel tikken uit als Vrouw niet oplet bijvoorbeeld.
Zijn we met de bal aan het spelen, en dan kijkt ze ineens TV.
Hoezo?
Wij zijn toch aan het spelen?
Tik! En we zijn weer bij de les.
Verder kan ik het deurtje van de snoepkast open krijgen.
En de koelkast bijna.
De printer is stuk.
Ik schijn daar weer iets te vaak met mijn pootjes in geweest te zijn.
Vrouw kreeg het niet meer goed.
Er schuiven regelmatig zaken van tafels en aanrecht.
Leuk om te kijken hoe het naar beneden valt.
In het bouwvallige huis van Vrouw is het een zeer nuttig talent.
Puck hangt altijd heel hysterisch in gordijnen en banken.
Ik geef gewoon een klap op de deur als hij open moet.
Gisteren lukte het om het poortje in de tuin open te krijgen.
Onwijs gaaf.
We zaten in het pikkedonker in de tuin en Vrouw dacht dat we er niet uit konden.
Ha!
Lekker in het donker tussen de eenden gebanjerd.
Helaas gingen ze kwaken.
Toen ik er een klap op gaf, alleen maar harder.
Vrouw vond ons daardoor snel terug.
Nou ja.
Je lost kennelijk niet alles op met handige pootjes.

Pimmetje

De struik is weg!
Waar ik altijd zo makkelijk in kon klimmen.
Hoe kom ik nou over het hek heen?
Echt, Vrouw blijft uitdagen.
Gelukkig zet ze soms toch het poortje open.
Dat is wel fijn.
Alleen plakt Puck.
Hij loopt steeds met me mee.
De twee broertjes op pad.
Maar broertjes zijn niet altijd leuk
Ik wil ook wel eens alleen.
Ik heb namelijk ook een eigen leven.
En Puck staat enorm in mijn spotlight.
Bij de buren links lig ik bijvoorbeeld erg goed.
Ik krijg altijd eten, aaitjes en bewonderende blikken als ik voor het raam verschijn.
Maar nu duikt Puck steeds naast me op.
En dan gaat die stommeling blazen.
Het scheelt enorm in de beloning.
In het vervolg gooi ik de poort achter mijn kont dicht.

Ik heb een nieuwe mand.
Voor mijn Dierendag.
Ik doe er niet aan maar kadootjes zijn altijd goed.
Kan me alleen niet herinneren dat ik er om vroeg.
Die oude lag heerlijk.
Lekker mijn geurtje, helemaal vies en uitgerekt.
Hij is verdwenen in een grijze vuilniszak.
Nou ja, deze kan ook wel.
Het is alleen niet eerlijk.
Er is ook een nieuwe bank in de kamer gekomen.
En daar ligt Puck nu de hele nacht op.
Op een dekentje.
Ik mag er niet bij.
Mijn vraag: waarom krijgt hij een nieuwe bank?
En ik een ribfluwelen blauwe zitzak?
Dierendag wordt zwaar overdreven.
Voor sommigen onder ons.
 

Puck is echt knettergek.
Gisteren hadden we Nicci Niks weer op bezoek, ons buurhondje.
Niks is stom.
Ik doe altijd net of ik niks zie.
Maar Puck ging rollen, buikje tonen en kopjes geven!
Gelukkig deed Nicci er niks mee.
Maar Vrouw vond het geweldig!
Puck heeft toch al een voorkeursbehandeling.
Ik moet het halve Cirque du Soleil uit de kast halen om over het hek te komen.
Voor Puck wordt het poortje open gezet!
Omdat Vrouw het zo zielig vindt dat het hem niet lukt.
En wat doet meneer?
Hij rent regelrecht naar onze andere buurhond, Scotty.
Scotty is een bruine jojo die zich heel druk maakt.
Te dom voor woorden.
Ook daar ging Puck kopjes geven.
Gevolg: Scotty sprong boven op hem.
Per ongeluk.
Puck weer terug rennen naar onze tuin.
“Ach jee”, zei Vrouw. “Arme Puck”.
“Waarom doe je toch zo stom?"heb ik gevraagd.
“Omdat we de wereld liefde moeten geven, zei Puck.
Puck is een esoterische klunskat.
Maar als ik met een paar muizen terug kom.
Is ie dat zo weer vergeten.

Pimmetje

 

Hoeraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.
Ik was gisteren ook over het hek.
Vrouw was te laat.
Ik had hem eindelijk door.
Pim had het al zo vaak voorgedaan.
Gaaf, jongen!
Ik kon wel op het hek, maar er niet overheen.
Bleef steeds hangen in het net.
Maar nu ging het goed.
Ik snap hem.
Baby Pim was kwaad.
Hij wilde meteen niet meer naar buiten omdat ik weg was.
Ging ineens heel erg met Vrouw knuffelen.
Ik zag het wel, maar het kon me niks schelen.
Ben heeeeeeeeeeeeeeel lang weg geweest.
Overal waar Pimmetje is geweest, ben ik nu ook geweest.
Pas toen het allang donker was, kwam ik terug.
Toen moest ik op het raam tikken, voordat Vrouw me zag.
Ze zat TV te kijken.
En Pim lag op de printer, die had hij aangezet.
Lekker stelletje.
Ik ga vanavond weer.
Oeha.

Puckje