Vrouw loopt de hele dag in een telefoon te praten, erop te kijken, of te typen in een I-pad.
Mijn bange broertje Puck vindt een spelletje leuk op de I-pad.
Een zogenaamde muis die rondrent.
Helaas is Puck laatst zo hard met de I-pad de kamer doorgefietst, dat het niet meer mag.
Gedoe.
Ik trap daar niet in.
Ik ga meer voor het live gebeuren.
Als Vrouw niet oplet en alleen maar digitaal praat, kun je een hoop doen.
Zo heb ik gisteren:
- 3 x een serieuze ontsnappingspoging uit de tuin gedaan (helaas hing ik een keer vast in een soort net. Genant).
- Bijna een bij gevangen
- Een stuk bananenwortelcake kunnen eten.
- Surinaams saucijzenbroodje geproefd.
- 2 x een zak met kattensnoepjes uit de la gepeuterd en stuk gekauwd. Het zijn nu allemaal kruimeltjes-in-een-zak-met-luchtgaatjes.
De rest is voorkomen omdat Vrouw steeds harder ging gillen.
“Ik moet werken!”.
Ja, hallo, wat denk je dat wij aan het doen zijn?
“Ga toch eens slapen!”
Huh?
Weet je wel hoe druk WIJ het hebben?
Nou gaat bijvoorbeeld de printer weer aan.
Dan moet ik erg papier vangen.
Of uit de wieltjes halen.
Heeeeee…zit daar een…???.
Oeps!!!
Storing!!!
 

Pimmetje

Bijna had ik hem.
Hij zat met zijn oranje vleugels op de witte bank.
Onrustig keek hij om zich heen.
Alsof hij voelde dat ik keek.
Ik wachtte heel lang en zat doodstil.
Maar mijn staart bewoog per ongeluk.
Weg was ie.
Hoog in de blauwe lucht.
Met zijn oranje vleugels nog onwennig in de zon.
Het geeft niet.
Want terwijl de zon mijn zwarte neusje, roze kleurt,
En mijn bange broertje Puck zich heeft verstopt onder de tuintafel.
Weet ik zeker dat er nog heel veel vlinders gaan komen.
Al staat dat rothek me natuurlijk wel gigantisch in de weg.
Wat een kattekutterij is dat, zeg!
Is het nou zo erg dat ik even bij de buren ga gluren?
Of in de vroege dagen ga jagen?
Mooi dat ik niet meer loslaat als ik de bovenkant vast heb.
Vrouw kan aan me trekken tot ze een ons weegt.
Het is voorjaar!
De vogels fluiten.
De eenden kwaken.
Het glas kleurt groen.
En ik mis alle lol.
Althans…
Bijna…

Vrouw kan soms erg tekeer gaan.

Over niks.

Als ik na een hele dag vol zeuren, nog een jengel aan de buitendeur geef, hoef je echt niet te roepen: "Ik ben het zat."

Ik ben haar zo vaak zat maar we zitten nu eenmaal met elkaar opgescheept.

Mijn bange broertje Puck ging tot voor kort onder het bed als Vrouw boos werd.

Ik niet.

Het is een heel gedoe en eer je goed en wel onder het bed ligt, is de boze bui alweer voorbij. Alleen als het erg hardnekkig is, ga ik er half onder. Dan ben je er sneller weer onderuit.

Mijn bange broertje Puck wordt echter steeds minder bang. En laatst blies hij naar Vrouw toen ze boos werd (hij was bezig de stekkers achter de TV uit te trekken).

Vrouw blies terug.

Dat was erg indrukwekkend.

En ook stom.

Soms komt Vrouw naar mijn mandje als ik net ligt te slapen.

Dan kriebelt ze over mijn buikje en fluistert ze zachtjes: "Sorry."

Ik doe mijn poot dan wat omhoog zodat ze beter bij mijn buikje kan.

En de volgende dag jengel ik weer net zo hard als altijd bij de buitendeur.

Pimmetje

“Hoiiiiiii,..ja, graag achter mijn rechter oor, lekkerrrrrrrrrrrrr!!

….

Oh jij bent die man die de balk op het hek heeft gemaakt! Leuk hoor, ik kan er makkelijk overheen. Daar is Vrouw mooi ingetuind. Dat het hek zo oud is, helpt ook natuurlijk. Zelfs mijn bange broertje Puck kan het. Die ligt daar. Met zijn buik omhoog.

Nee, die hoeft geen aandacht.

…….

Wat? Er is niks mis met die hoek, hoor. Dat is een heerlijke paal om tegenop te klimmen. Hoe bedoel je schuin maken??? (opgelucht)Oh, moet Vrouw dat doen? Daar komt niks van. Die heeft twee linkerhanden.

……

Wat bedoel je: de meeste katten geven op als ze twee keer naar beneden zijn gevallen? Wat een slapjanussen! Ik niet, hoor, ik ga gewoon door.

…..

Oh, komen er nu twee balken? Die allebei rollen? Vindt Vrouw dat niet te duur? Ja, ik vind het knots. Ik kan altijd nog door de coniferen heen. Of via de paal aan de andere kant.

……

Leuke man ben je …ik loop even mee naar de voordeur.

Heb jij al een kat?”

Ik ben een mooie kater.
Ik kijk helder uit mijn ogen, heb een flinke staart en een prachtige neus.
Zit goed in mijn vacht op een rechtovereind staand plukje haar na, dat achter mijn rechter oor zit.
Mijn bange broertje Puck mag er ook zijn, hoor, maar ik ben mooier.
Dat is gewoon zo.
Als ik wat vaker uit de tuin kon komen, had ik alle vrouwtjes achter me aan.
Waarom er dan in vredesnaam een werktuig tevoorschijn gehaald wordt waarmee ik gekamd moet worden, is mij een compleet raadsel.
Zodra ik het irritante belletje van de tas hoor, ben ik verdwenen.
Puck gaat er uitgebreid voor liggen.
Die wordt aan alle kanten, gekamd, geaaid en geprezen.
Hele bollen haar komen eraf.
Vrouw krijgt mij nooit te pakken.
Ik lig precies midden onder het bed.
Zodat ze er net niet bij kan.
Wij wassen ons!
Ik besteed elke dag uren aan mijn vacht, vanaf de linker achterpoot tot mijn rechter oor.
Behalve dat plukje dan.
Daarna kots ik overtollige haren uit in een keurige haarbal.
HOEZO moet er dan nog gekamd worden?
Nutteloze bezigheid.
Het jeukt overigens wel achter mijn oor.
Kan iemand even krabben?

Pimmetje
 

Kijk!
Hier lig ik.
Bij mijn moeder Diva.
Ik had altijd honger.
En hier lag ik lekker alleen.
Normaal lag rechts mijn bange broertje Puck.
En links ons zusje Marly.
Puck lebberde altijd het hardst.
Op een dag kwam Vrouw kijken.
Ik had geen tijd want ik had in de keuken ergens een gat in gevonden.
Maar Marly onderzocht de tas van Vrouw en Puck blies naar haar.
Alsof hij al wist wat er ging komen.
Bij de tweede keer kwam Vrouw met een kooi en werden Puck en ik erin gedaan.
Diva liep zenuwachtig heen en weer.
Puck schreeuwde.
Ik was stomverbaasd.
Toen we weer uit de kooi mochten, zaten we in het huis van Vrouw.
Er stond een grote cactus in de vensterbank.
Daar ben ik meteen ingeklommen.
Dat was geen handige zet.
Vrouw troostte; ik heb lang bij haar op schoot gezeten.
Puck had alles onder gepoept.
Hij is altijd bang gebleven en knuffelt nu met een dekentje.
Diva en Marly hebben we nooit meer gezien.
Maar we hebben nu wel een tuin.
En een hek.

Pimmetje
 

Ze was er weer.
Mijn bovenbuurhondje.
Ze heet Nicci.
Ik noem haar Nicci-niks.
Ik vind haar namelijk helemaal niks.
Ze is net zo groot als wij zijn, enorm druk, drinkt uit mijn waterbak en Vrouw geeft haar veel te veel aandacht.
Ik vind honden best leuk, hoor maar dan wel van een beetje formaat.
Niet zo’n zenuwachtig onderkruipsel.
Puck vindt Niks geweldig; eindelijk iemand die banger is dan hij is.
Ook haar biedt hij zijn buik aan.
Ik kijk haar weg.
Als ze ook nog met mijn roze muis gaat rondlopen, kijk ik naar Vrouw.
Het is visite, ik blijf beleefd maar als je niet wil dat ik die muis uit haar bek sla, moet je NU wat doen.
“Nicci gaat zo weg,” zegt Vrouw.
Maar Nicci-niks gaat helemaal niet weg.
Ze blijft rond hannesen met mijn hengel met veertjes, mijn pluche kikker en rode boa.
Gelukkig staan de voerbakjes op het aanrecht.
Ineens gaat Niks niezen.
“Oh je”, zegt de buurvrouw. “Dat is van al die veertjes.”
Het is het sein voor de aftocht.
Daarna is alles weer normaal.
Al heb ik mijn roze muis verstopt.

Pimmetje

Gisteren een dropje geproefd.
Salmiak smaak.
Uitgespuugd.
Meestal is het wel lekker wat ik uit de zakjes in de tas van Vrouw haal.
Kaas van een boterham.
Koekje.
Een keer een Fisherman’s Friend.
Dat was niet voor herhaling vatbaar.
Je moet je in dit huis zelf behelpen.
De voerbakjes staan er wel, maar echt lekkere zaken zijn elders te vinden.
In de kast.
In de etensbak van Vrouw.
In de tuin.
En in de voerbak van mijn bange broertje Puck lijkt het eten ook lekkerder.
Als er boodschappen zijn gedaan, help ik graag met uitpakken.
Ik volg waar de echt lekkere dingen naar toe gaan op de voet.
Er gaat vooral veel de ijskast in.
Als ik op de vuilnisbak naast de ijskast sta, kan ik goed zien wat er allemaal in past.
Trouwens in de vuilnisbak zelf, zit ook nog wel een en ander.
Kortom: dit huis zit vol met eten.
Het is alleen niet altijd even simpel om het te vangen.
Daarom vind ik dat ik een extra compliment verdien als het me toch lukt.
Weet je wel hoe lastig het is om de vuilnisbak om te gooien?
Of in de ijskast te springen?
Of een tas open te maken?
Standjes en salmiak zijn mijn beloning.
En het verkeerde merk kattensnoepjes.
Het is waar.
Echte geniën worden nooit gewaardeerd.

Pimmetje


 

Ik trap er altijd weer in.

Er verschijnt een bak met tralies voor het deurtje.

In die bak worden op het dekentje snoepjes gedaan.

Ik ga ze opeten, hup, deurtje-met-tralies dicht en ik zit gevangen.

Vlak voordat ik naar buiten werd gedragen, zag ik mijn bange broertje Puck onder het bed schieten.

“Die komt de volgende keer”, zei Vrouw grimmig.

In de auto heb ik alles bij elkaar geschreeuwd.

Nadat ik eerst alle snoepjes had opgegeten natuurlijk.

De bak stond niet voor het raam, dus ik zag niets.

Na de autorit kwamen we in een grote kamer waarin ook een andere hond zat.

Daar ging Vrouw erg idioot tegen doen.

Hallo, ik zit hier opgesloten in een bak met deurtje-met tralies!

In een andere kamer kwamen we bij een mannelijke reus die ik al eens eerder had gezien.

Bad news.

Ik mocht uit de bak maar kreeg meteen iets kouds tegen mijn buik, een prik in mijn nek en een pil die heel vies smaakte.

Daarna op de weegschaal.

Mijn gewicht was prima.

Logisch, dit was de mannelijke reus die eerder zei dat de etensbakjes van de kat LEEG hoorden te zijn.

Nooit te veel eten geven.

Wat een onbenul!

Vrouw stond onnozel te giechelen en lette niet op.

Toen heb ik maar even wat rond gekeken, kastjes open gemaakt en me onder de verwarming verstopt.

Vrouw heeft me eronder vandaan gehaald en in de bak met tralies terug gedouwd.

Op de terugweg weer niet uit het raam kunnen kijken.

Bij thuiskomst Puck een knal gegeven en ondersteboven in het hek gehangen.

En de voerbakjes waren weer leeg.

Pimmetje