Buurtsiamees Siem was weg.
Ze heet ook wel Queenie, stond op de posters.
Nou ja, voor ons is het Siem.
Ze was het laatst gezien bij ons hek.
Dat klopt.
Ze kwam zeggen dat ze even wegging.
"Het voorjaar lonkt, en nu kan het nog", zei ze.
Siem was al 11.
Een soort van ‘midlife’ crisis.
Wij waren stik jaloers.
Wij willen ook weg.
Geen idee waarheen, maar dat merk je onderweg wel.
De Vrouw van Siem was erg verdrietig na het vertrek.
Vrouw hielp haar met zoeken.
Wij zeiden: “Siem is niet gek, die komt wel terug.”
Maar het duurde lang.
Dat is waar.
In de tussentijd kwam er een nieuwe Siem.
Nog heel klein en irritant.
Ze mocht niet naar buiten.
En net toen niemand het meer verwacht had…
Stond oude Siem weer voor het raam.
’s Nachts om 04.00 uur.
Het avontuur was uit.
Doodmoe en hongerig was ze.
Maar ondanks haar oude leeftijd.
Heeft ze er nu toch een dochter bij.
Dat is wel wennen voor Siem.
Ze was net weer aan het hek.
“Ik ga niet meer op avontuur” zei ze.
“Dan komen kinderen van”.
Gelijk heeft ze.
Maar het voorjaar blijft roepen…

Puck en Pimmetje

 

Er is een nieuw Ding gekomen.
Er was eerst een paars Ding waarin Vrouw snoep strooide.
Dan moest ik het eruit halen.
Easy.
Ging via een soort doolhof dat ik snel doorhad.
Maar in het nieuwe Ding strooit Vrouw bovenin snoep. Als je lang genoeg klungelt, rolt het er onder uit.
Het is zeer stress verhogend.
Wat is hier nu de toegevoegde waarde van?
Ik doe er veel te lang over.
Ben elke keer die verdomde brokjes kwijt.
Terwijl ik ze wel kan horen vallen.
Het water loopt me uit de mond terwijl ik bezig ben.
Puck kan het heel goed.
Die rommelt wat met zijn pootjes en huppa, daar zijn alle snoepjes.
Normaal hoeft ie ze niet.
Nou vreet ie ze allemaal op als ze eronder uit dansen.
Wat een irritante broer heb ik!
En nu ook nog een irritant snoep Ding.
Weet je wat? Ik knal het Ding gewoon om.
Dan rol ik wat heen en weer ermee en dan rolt ook alle snoep eruit.
Hoppaaaa.
“Pim dat hoort niet!”
Boeien!
Snoep is snoep.
Lekker.
 

Het is lente.
Overal fladdert en vliegt het om ons heen.
Er was een vogel aan het rommelen aan de andere kant van de heg.
Ik kom niet over dat hek heen, maar ik had een goed gat gevonden.
Daardoor kon ik kijken en alles prima volgen.
Het was harstikke spannend.
Mijn staart kon ik er niet van stil houden.
Puck loerde over mijn rug mee.
Die mocht er niet bij, ik had de fladderaar als eerste gezien.
Stel dat hij verkeerd fladderde, dan was IK degene die hem zou vangen.
En ja…de takken bewogen…
Er sprong iets op een tak…
Pang!
Die had ik, jongen!
Tanden erin, klauwen…
Zat ik in de hand van Vrouw.
Die moest zo nodig meekijken.
Nou vraag ik je.
Wie heeft DAAR nu behoefte aan?
Hooguit die fladderende kip aan de andere kant van de heg.
Want die was meteen weg.
Niet meer teruggezien.
Vrouw trouwens ook niet.
Prutmiddag.

Psssssst…zit hier…
….hier achter de kamerdeur…
Dadelijk komt Puck….
En dan ga ik bovenop hem springen.
….Oh…daar is ie…
Hij heeft een hoge rug.
Ik ga hem pakken…
Rennenrennenrennenrennen,
…Poef, achter de bank..
Waar is tie?
Oh.. daar!
Even onder de bank uit loeren.
Daar komt ie…
Rennenrennenrennenrennen..
Over het hoofd van Vrouw heen..
En….poef..
Achter het douchegordijn.
Komt daar nu Vrouw?
Tikkie!!!!!
Oh, dat was ze…
Rennenrennenrennenrennen,
Door de tuin…oh nee..rothek….
BONK!
Jeetje, ik knal tegen Puck op.
Nou ja.
Rennenrennenrennenrennen.
Ik ga hard, jongen.
Oh..eh…. kaas??
Waar?
Ja, dat lust ik wel.
……….
Gaan zo weer verder.
 

Zat gisteren een beetje in een potje te wroeten.
Het was een wit porseleinen potje dat op het aanrecht stond.
Het dekseltje was er af.
Ik mag eigenlijk niet op het aanrecht.
Maar het waren dropjes.
Althans, dat riep Vrouw.
“Pim: blijf van die dropjes af.”
Ik had er al eentje geproefd.
Die was niet zo de moeite waard.
Maar als Vrouw roept, is het zaak even door te wroeten.
Wie weet zit er nog wat anders in het potje.
“Pim als ik moet opstaan…”
Ja?
Dan gaat Puck daar liggen.
Hij is dol op de bank.
Daarom blijft Vrouw ook meestal zitten.
Hééé, onderin zitten weer anderen.
Zouden die ook…?
“PIMM!”
Oh, ze staat toch op.
Gauw maken dat ik weg kom.
Ze is boos als ze opstaat.
Je moet niet altijd.
Tot de bodem van het potje gaan.

Pimmetje

“Ik moet nog een stukje over je schrijven.”
 “Nee, hoor. Ik weet het wel.”
“Wat?”
“Dat ik niet ben zoals Pimmetje.”
“Dat is waar.”
“En dat je daar blij mee bent.”
“Oh ja?”
“Ja, je zegt het heel vaak.”
“Wanneer dan?”
“Als we samen op het witte bankje zitten te wachten omdat Pim weer eens verdwenen is.”
“Oh ja.”
“Of als ik op de deurmat zit, wanneer jullie door de gangen lopen.”
“Oh ja.”
“Als je opschuift op de bank zodat ik naast je kan liggen.”
“Oh ja.”
“Of als je ruimte voor me maakt in bed, hoewel je een beetje snurkt.”
“Oh.”
“Ik hoef geen stuk. Ik weet het wel.”
“Wil je nog heel lang bij me blijven?”
“Prrrrrrrrr”.

“Ik moet nog een stukje over je schrijven.”
“Waarom?”
“Omdat je steeds tegen de eitjes in de paastakken aanslaat.”
“Ik moet oefenen voor Kerstmis.”
“Omdat je kuikentjes uit paasstukjes haalt.”
“Pfoe.”
“Omdat je de moestuintjes van AH opeet.”
“Dacht dat het gras was.”
“Omdat je de mooie schemerlamp hebt omgegooid.”
“Dat was Puck.”
“Omdat je met je kont op mijn ontbijtbordje zit.”
“Duurt ook zo lang eer ik een stukje kaas krijg.”
“Omdat je weer met je snufferd in de printer zat.”
“Ik moet toch alles lezen?”
“Omdat je alsmaar door de gangen van de flat blijft lopen.”
“Jij weet niet wat ik weet.”
“Omdat..eh..omdat ik je zo leuk vind.”
“……..”
“Prrrrrrrrr”

 

Er zit een rooie Vrouw achter me aan.
Ze kwam zelfs hier overnachten..
Met een wit neusje, witte sokjes en veel te dikke buik.
Toch is Rooie over het hek heen gekomen.
Het was midden in de nacht.
Ze schreeuwde de longen uit haar lijf.
Ze zat natuurlijk achter mij aan.
Kan me niet voorstellen dat iemand op Puck valt.
Hij vond er ook niks aan.
Vrouw lag in haar eigen mand te slapen dus die kreeg niks mee.
Puck ging meteen klikken de volgende ochtend.
Hij liet Vrouw zien waar de Rooie in de tuin lag te slapen.
Op het matje voor de achterdeur.
Vrouw zette snel het hekje open en vergat ons in de tuin te laten.
Dat was natuurlijk weer stom.
Enfin, Rooie Belle vertrok.
En stond gisteren weer te schreeuwen voor het hek.
Ze klom er ditmaal niet overheen.
Maar snapt nog steeds niet dat ik niets wil.
Ik val op donker, zoals die zwarte poes-van-over-het-bruggetje.
En op Vrouw.
Natuurlijk.

Pimmetje
 

Toestand gehad, zeg!
Vrouw was ziek.
Tenminste, dat denk ik.
Ik doe niet zo raar als ik ziek ben.
Ze liep maar heen en weer, gekke geluiden te maken.
Als kat weet je dan niks te doen.
Bracht haar mijn gele tennisballetje in de hoop dat dit zou opvrolijken.
Nou ja, ik wou eigenlijk spelen.
Zij niet.
Hele nachten ging het door.
Ik ging stevig tegen haar aan liggen, ze vergat me op te sluiten, maar ook dat hielp niets.
Ineens kwamen er vreemde mannen en die hebben Vrouw weggehaald.
Puck en ik waren verbijsterd.
Oppas kwam maar dat was toch niet zo heel leuk, dit keer.
Puck poepte in de huiskamer.
En ik heb gewacht.
Vrouw kwam weer snel terug, gelukkig.
En lag veel in bed.
Puck bovenop haar.
En ik bengelde in de kapstok.
Zodat ik voor de deuropening steeds heen en weer zwierde.
“Pim, dat mag niet”, zei Vrouw.
Maar ze moest toch lachen.
Toen was alles weer goed.

Pimmetje


 

Ik lig lekker op mijn rug.
In bed.
Mijn voetjes van de achterpootjes duw ik tegen vrouw aan.
Af en toe strek ik mijn pootjes heel hoog in de lucht..
Dat komt omdat Vrouw dan kietelt op mijn buik.
En kin.
En billen.
Dat is zo lekker, jongen!
Ik doe net of ik slaap.
Ik heb mijn ogen dicht.
Maar als Vrouw ophoudt met kietelen, gluur ik even.
Of ze weer verdergaat.
Meestal is dat zo.
Heerlijk.
Buiten waait en regent het.
Maar binnen is het rustig.
Pim ligt gelukkig in zijn mand.
En wij liggen hier warm en droog.

Prrrrrruck